Ι. Σπυριδάκης, Εγχειρίδιο Αστικού Δικαίου, 2025

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Α. ΔΙΚΑΙΟ – ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΚΛΑΔΟΙ

1. Τι είναι δίκαιο (1.1. Έννοια του δικαίου. - 1.2. Στοιχεία της έννοιας του δικαίου. 1.2.1. Ρύθμιση. - 1.2.2. Ρύθμιση επιτακτική. - 1.2.3. Ρύθμιση ετερόνομη. - 1.3. Στοιχεία της έννοιας του δικαίου κατά την παραδοσιακή διδασκαλία. - 1.4. Έννομη τάξη)

2. Θετικό και φυσικό δίκαιο (2.1. Το ισχύον δίκαιο. - 2.2. Ο νομικός θετικισμός. - 2.3. Ο νομικός ιδεαλισμός. - 2.4. Η σύγχρονη τάση)

3. Δίκαιο και ηθική (3.1. Διαφορές. -3.2. Σχέση δικαίου και ηθικής)

4. Δίκαιο – εθιμοτυπία – συναλλακτικά ήθη (4.1. Έννοια εθιμοτυπίας. - 4.2. Έννοια συναλλακτικών ηθών. - 4.3. Κοινωνικές συνήθειες και δίκαιο)

5. Δίκαιο και πολιτική (5.1. Η πολιτική ως θεωρία. - 5.2. Η πολιτική ως πρακτική. 5.3. Επίμετρο)

6. Κλάδοι του δικαίου (6.1. Εσωτερικό και διεθνές δίκαιο. -6.2. Κλάδοι του εσωτερικού δικαίου. - 6.2.1. Κλάδοι του εσωτερικού δημόσιου δικαίου. - 6.2.2. Κλάδοι του εσωτερικού ιδιωτικού δικαίου. - 6.3. Κλάδοι του διεθνούς δικαίου. 6.3.1. Δημόσιο διεθνές δίκαιο. - 6.3.2. Ιδιωτικό διεθνές δίκαιο. - 6.3.3. Άλλοι κλάδοι του διεθνούς δικαίου)

7. Έννοια πηγών του δικαίου

8. Πηγές του ελληνικού δικαίου (8.1. Κατά το άρθρο 1 του ΑΚ. - 8.2. Άλλες πηγές)

9. Πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές του δικαίου (9.1. Πρωτογενείς πηγές του δικαίου. - 9.2. Δευτερογενείς πηγές του δικαίου)

10. Ειδικότερα ο νόμος (10.1. Τυπικός και ουσιαστικός νόμος. - 10.2. Μόνο ο ουσιαστικός νόμος πηγή δικαίου. - 10.3. Ουσιαστικοί νόμοι. - 10.4. Η πολυνομία)

11. Ειδικότερα το έθιμο (11.1. Έννοια εθίμου. -11.2. Είδη εθίμων. - 11.3. Η δημιουργία του εθίμου. - 11.3.1. Μακρά, ομοιόμορφη και αδιάκοπη άσκηση ορισμένης συμπεριφοράς. - 11.3.2. Πεποίθηση των κοινωνών, ότι με την τήρηση της συμπεριφοράς αυτής εφαρμόζουν κανόνα δικαίου. - 11.3.3. Τρίτη προϋπόθεση. - 11.4. Το έθιμο στη σύγχρονη εποχή. - 11.5. Κατάργηση του εθίμου. 11.6. Κατάργηση νόμου με έθιμο)

12. Η νομολογία (12.1. Έννοια νομολογίας. - 12.2. Η δεσμευτικότητα της νομολογίας. - 12.2.1. Ο κανόνας. - 12.2.2. Οι εξαιρέσεις. - 12.3. Η συμβολή της νομολογίας στη διάπλαση του δικαίου. - 12.4. Νομολογία και δημιουργία εθίμου)

B. ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΕΝΝΟΙΑ – ΔΙΑΙΡΕΣΗ – ΠΗΓΕΣ – ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

13. Έννοια

14. Διαίρεση

15. Πηγές

16. Χαρακτηριστικά

Ι. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ AK

α. Περιεχόμενο

β. Έννοια ΓΑ

II. Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΙΚΑΙΟΥ (Κ.Δ.)

1. Έννοια του κ.δ

2. Περιεχόμενο (δομή) του κ.δ

3. Κ.δ. και διάταξη νόμου. Τεκμήρια, πλάσματα δικαίου

4. Είδη κ.δ. (4.1. Γραπτοί, άγραφοι. - 4.2. Γενικοί / καθολικοί, τοπικοί - 4.3. Κοινού δικαίου ή γενικοί, ειδικού δικαίου ή ειδικοί, ατομικού δικαίου ή ατομικοί. - 4.4. Απαγορευτικοί, επιτακτικοί, επιτρεπτικοί, ερμηνευτικοί. - 4.5. Γενικής ρυθμίσεως, εξαιρετικής ρυθμίσεως. - 4.6. Αναγκαστικού δικαίου, ενδοτικού δικαίου. 4.7. Αυστηρού δικαίου, επιεικούς δικαίου. - 4.8. Με κυρώσεις, χωρίς κυρώ-

σεις. - 4.9. Πρωτεύοντες, δευτερεύοντες. - 4.10. Γενικές ρήτρες)

5. Οι γενικές ρήτρες ως δευτερογενείς πηγές του δικαίου

6. Ειδικότερα η καλή πίστη, τα χρηστά και τα συναλλακτικά ήθη (6.1. Γενικά. - 6.2. Καλή πίστη. - 6.3. Χρηστά ήθη. - 6.4. Συναλλακτικά ήθη. - 6.5. Σχέση χρηστών και συναλλακτικών ηθών)

7. Ιεράρχηση των κ.δ

8. Συρροή κ.δ. – Ισχύς κ.δ. (8.1. Συρροή κανόνων δικαίου.·- 8.2. Σωρευτική συρροή. - 8.3. Διαζευκτική συρροή. - 8.4. Αποκλειστική συρροή. - 8.5. Ισχύς κ.δ.)

9. Εφαρμογή των κ.δ

10. Ερμηνεία των κ.δ. (10.1. Είδη ερμηνείας. - 10.2. Μέθοδοι επιστημονικής ερμηνείας. - 10.3. Εννοιοκρατική μέθοδος και μέθοδος της αξιολογικής σταθμήσεως των συμφερόντων. - 10.4. Άλλες τάσεις. - 10.5. Τα ερμηνευτικά επιχειρήματα. - 10.6. Διορθωτική ερμηνεία. - 10.7. Τα κενά του νόμου. - 10.8. Αναλογία. 10.9. Ερμηνεία praeter και contra legem. - 10.10. Ερμηνεία και Σύνταγμα, ΕΣΔΑ, Κοινοτικό Δίκαιο - 10.11. «Κρατούσα» γνώμη. - 10.12. Η νομολογία)

ΙΙΙ. TO ΔΙΚΑΙΩΜΑ

A. ΕΝΝΟΙΑ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ

11. Έννοια δικαιώματος (11.1. Έννοια, ορολογία. - 11.2. Στοιχεία της έννοιας. - 11.3. Η σημασία της έννοιας του δικαιώματος)

12. Διάκριση από συγγενείς έννοιες (12.1. Δικαίωμα και έννομο συμφέρον. - 12.2. Δικαίωμα και φυσικές ελευθερίες. - 12.3. Δικαίωμα και λειτουργικό δικαίωμα. 12.4. Δικαίωμα και αξίωση)

13. Δικαίωμα και υποχρέωση, βάρος (13.1. Δικαίωμα, υποχρέωση, δέσμευση. - 13.2. Υποχρέωση και «βάρος»)

14. Δικαίωμα και έννομη σχέση

15. Άλλες συγγενείς έννοιες (15.1. Έννομη κατάσταση. - 15.2. Θεσμός. - 15.3. Προνόμιο. - 15.4. Ευεργέτημα)

16. Διακρίσεις των δικαιωμάτων (16.1. Δικαιώματα ενοχικά, εμπράγματα, οικογενειακά, κληρονομικά. - 16.2. Δικαιώματα περιουσιακά, προσωπικά, μικτά. - 16.3. Εξουσιαστικά και διαπλαστικά. - 16.4. Πλήρη δικαιώματα και δικαιώματα προσδοκίας. - 16.5. Αυθύπαρκτα ή κύρια και παρεπόμενα. - 16.6. Προσωποπαγή και μη προσωποπαγή. - 16.7. Διαιρετά και αδιαίρετα. - 16.8. Δικαιώματα πραγματοπαγή)

17. Δικαίωμα και αξίωση (17.1. Η αξίωση δεν ταυτίζεται με το δικαίωμα. - 17.2. Η αξίωση δεν ταυτίζεται με την ενοχική απαίτηση)

18. Είδη αξιώσεων (18.1. Αξιώσεις προσωπικές. - 18.2. Αξιώσεις εμπράγματες. - 18.3. Αξιώσεις που απορρέουν από άλλα απόλυτα δικαιώματα. - 18.4. Αξιώσεις in rem scriptae. - 18.5 Εφαρμογή κανόνων επί αξιώσεων)

19. Αξίωση και αγωγή

20. Ο φορέας του δικαιώματος

21. Το αντικείμενο του δικαιώματος

Β. ΓΕΝΕΣΗ, ΚΤΗΣΗ, ΑΛΛΟΙΩΣΗ, ΑΠΩΛΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

22. Γένεση δικαιώματος (22.1. Λόγοι γενέσεως του δικαιώματος. -22.2. Χρόνος γενέσεως του δικαιώματος)

23. Κτήση δικαιώματος (23.1. Έννοια. - 23.2. Κτήση και γένεση δικαιώματος. - 23.3. Γενικά. - 23.4. Είδη κτήσεως δικαιώματος)

24. Αλλοίωση δικαιώματος

25. Απώλεια δικαιώματος (25.1. Γενικά. - 25.2. Η απαλλοτρίωση. - 25.3. Περιπτώσεις απώλειας του δικαιώματος χωρίς τη θέληση του δικαιούχου)

Γ. ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

26. Η εξουσία ασκήσεως του δικαιώματος

27. Μορφές ασκήσεως του δικαιώματος (27.1. Απόλαυση των ωφελειών που απορρέουν από το δικαίωμα. - 27.2. Διάθεση του δικαιώματος. -27.3. Προστασία του δικαιώματος)

28. Υποκείμενο της ασκήσεως

29. Σύγκρουση δικαιωμάτων (29.1. Γενικά. - 29.2. Η σύγκρουση των εμπραγμάτων δικαιωμάτων. - 29.3. Η σύγκρουση των ενοχικών δικαιωμάτων. - 29.4. Η σύγκρουση των διαπλαστικών δικαιωμάτων.- 29.5. Η αρχή της χρονικής προτεραιότητας. Η αρχή της προλήψεως)

30. Συρροή δικαιωμάτων

31. Η κατάχρηση δικαιώματος (31.1. Γενικά. -31.2. Ποια δικαιώματα υπάγονται στην ΑΚ 281. - 31.3. Τα κριτήρια για τη διαπίστωση της καταχρήσεως δικαιώματος - 31.4. Έκταση εφαρμογής ΑΚ 281.- 31.5. Έλεγχος καταχρήσεως - 31.6. Συνέπεια της καταχρήσεως δικαιώματος. - 31.7. «Ατομική» και «θεσμική» κατάχρηση δικαιώματος)

32. Η αποδυνάμωση του δικαιώματος (32.1. Γενικά. -32.2. Προϋποθέσεις. - 32.3. Οι συνέπειες)

33. Η κατάχρηση θεσμού

Δ. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

34. Ένδικη προστασία του δικαιώματος (34.1. Γενικά. - 34.2. Ειδικότερα η προστασία των ιδιωτικών δικαιωμάτων από τα πολιτικά δικαστήρια. -34.3. Άλλα θέματα. - 34.4. Άμυνα του εναγομένου. - 34.5. Ειδικότερα οι ενστάσεις. - 34.6. Γνήσια ένσταση και αγωγή)

35. Αυτοδύναμη προστασία των δικαιωμάτων (35.1. Γενικά. - 35.2. Η αυτοδικία. - 35.2.1. Προϋποθέσεις της αυτοδικίας. - 35.2.2. Υπέρβαση των ορίων της αυτοδικίας. - 35.3. Η άμυνα. - 35.3.1. Προϋποθέσεις της άμυνας. - 35.3.2. Η υπέρβαση των ορίων της άμυνας. -35.4. Η κατάσταση ανάγκης. - 35.4.1. Προϋποθέσεις της καταστάσεως ανάγκης. - 35.4.2. Υποχρέωση αποζημιώσεως. - 35.4.3. Ευθύνη για αποκατάσταση ζημιών που προκλήθηκαν νόμιμα)

IV. ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

A. ΓΕΝΙΚΑ

36. Έννοια του προσώπου. – Ικανότητα δικαίου (36.1. Έννοια. - 36.2. Γενική ικανότητα δικαίου. - 36.3. Ειδικές ικανότητες δικαίου)

37. Είδη προσώπων

B. TA ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

38. Ο άνθρωπος φυσικό πρόσωπο (38.1. Έναρξη και τέλος του φυσικού προσώπου (ανθρώπου). - 38.1.1. Το κυοφορούμενο. - 38.1.2. Το τέλος του ανθρώπου. 38.2. Η αφάνεια.- 38.2.1. Προϋποθέσεις. - 38.2.2. Η διαδικασία. - 38.2.3. Τα

αποτελέσματα της κηρύξεως της αφάνειας)

39. Η εξατομίκευση του ανθρώπου (39.1. Το όνομα. - 39.1.1. Το κύριο όνομα. - 39.1.2. Το επώνυμο. - 39.2. Το φύλο. - 39.3. Ιθαγένεια. - 39.4. Συγγένεια. - 39.5. Κατοικία. - 39.5.1. Αναγκαία ή νόμιμη ή εκ του νόμου κατοικία. - 39.5.2. Εκούσια κατοικία. - 39.5.3. Αρχές. - 39.5.4. Μεταβολή κατοικίας. - 39.5.5. Σημασία. - 39.6. Διαμονή)

40. Άλλες καταστάσεις ή ιδιότητες του προσώπου (40.1. Η ηλικία. - 40.2. Η υγεία. 40.3. Η θρησκεία. - 40.4. Τιμή. - 40.5. Κοινωνική θέση)

Γ. ΤΑ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

i. Γενικά

41. Έννοια νομικού προσώπου (ν.π.)

42. Φύση του ν.π. – Ικανότητα δικαίου (42.1. Θεωρία του πλάσματος δικαίου. - 42.2. Θεωρία του βουλητικού οργάνου. - 42.3. Αρνητικές θεωρίες. - 42.4. Νεότερες θεωρίες. - 42.5. Έκταση ικανότητας δικαίου)

43. Είδη ν.π. (43.1. Ν.π.δ.δ. - 43.2. Ν.π.ι.δ.- 43.3. Ν.π. μικτής φύσεως)

ii. Γενικές διατάξεις για τα ν.π

44. Έκταση εφαρμογής

45. Σύσταση του ν.π

46. Έδρα του ν.π

47. Διοίκηση του ν.π. (47.1. Γενικά. - 47.2. Η διαδικασία λήψεως αποφάσεων της πολυμελούς διοικήσεως. - 47.3. Προσωρινή διοίκηση ν.π. - 47.3.1. Έλλειψη διοικήσεως ν.π. - 47.3.2. Αντικατάσταση; - 47.3.3. Η εξουσία της προσωρινής διοικήσεως)

48. Δικαιοπραξίες του ν.π

49. Ευθύνη του ν.π. (49.1. Γενικά. - 49.2. Προϋποθέσεις της ευθύνης του ν.π. - 49.3. Ευθύνη του οργάνου. - 49.4. Ευθύνη του ν.π. κατά ΑΚ 334 και 922)

50. Τέλος του ν.π. (50.1. Γενικά. - 50.2. Η διάλυση. - 50.3. Εκκαθάριση. -50.4. Η τύχη της περιουσίας)

iii. Το σωματείο

51. Γενικά (51.1. Έννοια. - 51.2. Ο σκοπός του σωματείου. – 51.3. Το δικαίωμα σωματειακής οργανώσεως.- 51.4. Τα συστήματα σωματειακής οργανώσεως)

52. Σύσταση του σωματείου (52.1. Γενικά. - 52.2. Η συστατική πράξη. - 52.3. Το καταστατικό. - 52.4. Η αίτηση. - 52.5. Το δικαστήριο. - 52.6. Η εγγραφή)

53. Οργάνωση και λειτουργία του σωματείου (53.1. Γενικά. - 53.2. Η διοίκηση. - 53.3. Η συνέλευση. - 53.3.1. Αρμοδιότητες της συνελεύσεως. - 53.3.2. Η σύγκληση της συνελεύσεως. - 53.3.3. Η απαρτία, πλειοψηφία κ.λπ. - 53.3.4. Η νομική φύση της αποφάσεως. - 53.3.5. Η ακυρότητα των αποφάσεων. - 53.3.6. Η ακυρωσία των αποφάσεων)

54. Τα μέλη του σωματείου (54.1. Γενικά. - 54.2. Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των μελών. - 54.3. Παύση της ιδιότητας του μέλους)

55. Η διάλυση του σωματείου (55.1. Περιπτώσεις διαλύσεως. – 55.2. Τύχη περιουσίας)

iv. Το ίδρυμα

56. Έννοια ιδρύματος

57. Ρύθμιση του ιδρύματος

58. Σύσταση του ιδρύματος (58.1. Η ιδρυτική πράξη. - 58.2. Η έγκριση της συστάσεως του ιδρύματος)

59. Συνέπειες της συστάσεως του ιδρύματος

60. Οργάνωση και διοίκηση του ιδρύματος

61. Δικαιώματα ωφελούμενων προσώπων

62. Μετατροπή σκοπού του ιδρύματος

63. Τέλος του ιδρύματος

ν. Επιτροπή εράνων

64. Έννοια – Σχέσεις (64.1. Έννοια. - 64.2. Τύχη εράνων)

65. Σύσταση

66. Μετατροπή της επιτροπής εράνων σε ίδρυμα

67. Τέλος της επιτροπής εράνων

vi. Η αστική εταιρία. – Κοινοπραξία

68. Ρύθμιση (68.1. Η αστική εταιρία. - 68.2. Η κοινοπραξία)

vii. Ενώσεις προσώπων που δεν αποτελούν νομικά πρόσωπα

69. Ρύθμιση

Δ. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

70. Το δικαίωμα της προσωπικότητας (70.1. Γενικά. - 70.2. Ορισμός. - 70.3. Θετικό και αρνητικό περιεχόμενο του δικαιώματος της προσωπικότητας. - 70.4. Φύση του δικαιώματος της προσωπικότητας. - 70.5. Φορείς του δικαιώματος της προσωπικότητας. - 70.6. Συντελεστές/παράγοντες της προσωπικότητας και περιεχόμενο του δικαιώματος της προσωπικότητας)

71. Προσβολή και προστασία της προσωπικότητας (71.1. Προσβολή. - 71.2. Περιπτωσιολογία προσβολών. - 71.3. Παράνομος χαρακτήρας της προσβολής. - 71.4. Τα όρια του δικαιώματος της προσωπικότητας. - 71.5. Η αστική προστασία φυσικών και νομικών προσώπων. - 71.6. Συνταγματική προστασία της προσωπικότητας. - 71.7. Ποινική προστασία της προσωπικότητας. - 71.8. Ειδικότερα η προστασία (του δικαιώματος) της προσωπικότητας κατά τον ΑΚ. - 71.8.1. Αγωγή για άρση της προσβολής. -71.8.2. Αγωγή για παράλειψη της προσβολής. - 71.8.3. Αγωγή αποζημιώσεως. - 71.8.4. Αγωγή για ικανοποίηση της ηθικής βλάβης)

72. Η προστασία του ονόματος

73. Προστασία προϊόντων της διάνοιας

74. Προστασία της προσωπικότητας πεθαμένου

V. ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΕΣ

A. ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

75. Η πράξη δικαίου και η ικανότητα «προς το πράττειν» (75.1. Έννοια της πράξεως δικαίου. - 75.2. Η ικανότητα «προς το πράττειν»)

76. Κατηγορίες πράξεων δικαίου (76.1. Δίκαιες πράξεις. - 76.2. Άδικες πράξεις)

77. Διακρίσεις των δίκαιων πράξεων (77.1. Οι πράξεις που αποτελούν δικαιοπραξία. - 77.2. Οι πράξεις που δεν αποτελούν δικαιοπραξία. - 77.2.1. Οιονεί δικαιοπραξία (ή πράξη δικαίου σε στενή έννοια). - 77.2.2. Καθαρά υλικές πράξεις. - 77.2.3. Μικτές υλικές πράξεις)

Β. ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑΣ

78. Οι ορισμοί της έννοιας της δικαιοπραξίας (78.1. Γενικά. – 78.2. Ο συνήθης ορισμός της δικαιοπραξίας. - Κριτική. - 78.3. Άλλοι ορισμοί)

79. Ειδικό και γενικό πραγματικό της δικαιοπραξίας (79.1. Γενικά. - 79.2. Το ειδικό πραγματικό της δικαιοπραξίας. - 79.3. Οι προϋποθέσεις του κύρους της δικαιοπραξίας. - 79.4. Οι όροι του ενεργού της δικαιοπραξίας. - 79.5. Η διάκριση μεταξύ προϋποθέσεων του κύρους και όρων του ενεργού της δικαιοπραξίας. 79.6. Το γενικό πραγματικό της δικαιοπραξίας. - 79.7. Η σημασία της διακρίσεως ειδικού και γενικού πραγματικού της δικαιοπραξίας)

80. Η έννοια της δικαιοπραξίας (80.1. Πορίσματα για την έννοια της δικαιοπραξίας. - 80.2. Έννοια της δικαιοπραξίας. - 80.3. Δήλωση βουλήσεως και δικαιοπραξία. - 80.4. Ουσιώδη και επουσιώδη στοιχεία της δικαιοπραξίας και δήλωση βουλήσεως. - 80.4.1. Ουσιώδη. - 80.4.2. Φυσικά. - 80.4.3. Τυχαία)

81. Είδη δικαιοπραξιών – Δικαιοπρακτική ελευθερία (81.1. Ανάλογα με τον αριθμό των προσώπων που μετέχουν. - 81.1.1. Μονομερείς δικαιοπραξίες. - 81.1.2. Πολυμερείς δικαιοπραξίες. – 81.2. Ανάλογα με το σκοπό και το περιεχόμενό τους. - 81.2.1. Δικαιοπραξίες εν ζωή και δικαιοπραξίες αιτία θανάτου. 81.2.2. Δικαιοπραξίες του προσωπικού και δικαιοπραξίες του περιουσιακού δικαίου. - 81.2.3. Δικαιοπραξίες ενοχικές και δικαιοπραξίες εμπράγματες. - 81.2.4. Δικαιοπραξίες υποσχετικές και δικαιοπραξίες εκποιητικές (ή διαθέσεως ή διαθετικές). - 81.2.5. Δικαιοπραξίες που περιέχουν επίδοση και δικαιοπραξίες που δεν περιέχουν επίδοση. - 81.2.6. Δικαιοπραξίες επαχθείς και δικαιοπραξίες χαριστικές. - 81.2.7. Δικαιοπραξίες αιτιώδεις και δικαιοπραξίες αναιτιώδεις (αφηρημένες). - 81.2.8. Καταπιστευτικές δικαιοπραξίες. - 81.3. Ανάλογα με την ελευθερία διαμορφώσεως του περιεχομένου τους. - 81.3.1. Δικαιοπραξίες των οποίων το περιεχόμενο καθορίζουν ελεύθερα οι δικαιοπρακτούντες - 81.3.2. Δικαιοπραξίες με περιεχόμενο προκαθορισμένο από το νόμο ή από τον ένα συμβαλλόμενο. - 81.3.3. Κανονιστικές συμβάσεις. - 81.4. Ανάλογα με τον τύπο. - 81.5. Ειδικότερα η δικαιοπρακτική ελευθερία)

Γ. ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑΣ

i. Γενικά

82. Προαπαιτούμενα της δικαιοπραξίας

ii. Η δικαιοπρακτική ικανότητα

83. Η ικανότητα «προς το πράττειν»

84. Η δικαιοπρακτική ικανότητα (84.1. Έννοια. - 84.2. Κατηγορίες. - 84.3. Ικανοί για δικαιοπραξία. - 84.4. Ανίκανοι για δικαιοπραξία. - 84.5. Παροδικά ανίκανοι για δικαιοπραξία. - 84.6. Περιορισμένα ανίκανοι (ή ικανοί) για δικαιοπραξία. - 84.7. Ειδικότερα η ικανότητα των ανηλίκων. - 84.7.1. Συμπληρώσαντες το δέκατο έτος. - 84.7.2. Συμπληρώσαντες το δέκατο τέταρτο έτος. - 84.7.3. Συμπληρώσαντες το δέκατο πέμπτο έτος. - 84.7.4. Έγγαμος ανήλικος - 84.8. Ο τελών υπό μερική στερητική δικαστική συμπαράσταση. - 84.9. Ο τελών υπό πλήρη επικουρική δικαστική συμπαράσταση. - 84.10. Ο τελών υπό μερική επικουρική δικαστική συμπαράσταση. - 84.11. Ειδικές ρυθμίσεις)

85. Συνέπειες της ελλείψεως δικαιοπρακτικής ικανότητας (85.1. Η ακυρότητα της δηλώσεως βουλήσεως. - 85.2. Απόλυτη ή σχετική ακυρότητα; - 85.3. Δικαιοπρακτική ανικανότητα και «συμβατικές σχέσεις εν τοις πράγμασι»)

86. Προστασία αυτών που καλόπιστα συναλλάσσονται με πρόσωπα ανίκανα για δικαιοπραξία (86.1. Γενική προστασία. - 86.2. Προστασία των τρίτων σε περιπτώσεις παροδικής δικαιοπρακτικής ανικανότητας. - 86.3. Προστασία των τρίτων που συναλλάχθηκαν με φρενοβλαβή κατά των κληρονόμων του φρενοβλαβούς)

iii. Η δήλωση της βουλήσεως

87. Γενικά (87.1. Βούληση και δήλωση. - 87.2. Η πράξη βουλήσεως. - 87.3. Παράλειψη δηλώσεως. - 87.4. Στοιχεία της δηλώσεως βουλήσεως)

88. Η βούληση (88.1. Κρατούσα θεωρία. - 88.2. Η «θεωρία της ισχύος»)

89. Η δήλωση της βουλήσεως (89.1. Ρητή και σιωπηρή δήλωση βουλήσεως, Σιωπή. - 89.2. Μη απευθυντέα και απευθυντέα δήλωση βουλήσεως. - 89.2.1. Μη απευθυντέα (ή μη ληψιδεής). - 89.2.2, Απευθυντέα (ή ληψιδεής). - 89.3. Δήλωση βουλήσεως τυπική και άτυπη. - 89.3.1. Σκοπός του τύπου. - 89.3.2. Είδη τύπου. 89.3.3. Είδη συστατικού νόμιμου τύπου. - 89.3.4. Είδη συστατικού εκούσιου τύπου. - 89.3.5. Διάκριση του τύπου από άλλα στοιχεία της δικαιοπραξίας. - 89.3.6. Τύπος για την τροποποίηση δικαιοπραξίας. - 89.3.7. Τύπος προσυμφώνου. - 89.3.8. Συνέπειες μη τηρήσεως του συστατικού τύπου. - 89.3.9. Συνέπειες μη τηρήσεως του αποδεικτικού τύπου. - 89.3.10. Συμβάσεις αμφιμερώς και μονομερώς τυπικές. - 89.4. Θεώρηση συμβάσεων από Δ.Ο.Υ. - 89.5. Αυτοπρόσωπη και μη αυτοπρόσωπη δήλωση της βουλήσεως. - 89.6. Ανάκληση της δηλώσεως βουλήσεως. - 89.7. Η επίδραση του θανάτου ή της δικαιοπρακτικής ανικανότητας του δηλούντος στην ενέργεια της δηλώσεως)

iv. Διάσταση δηλώσεως και βουλήσεως

90. Γενικά. Οι θεωρίες για την αντιμετώπιση της διαστάσεως

91. Διακρίσεις της διαστάσεως δηλώσεως και βουλήσεως

92. Η εικονικότητα (92.1. Έννοια. - 92.2. Δικαιοπραξίες που δεν επιδέχονται εικονικότητα. - 92.3. Ειδικότερα η εικονικότητα στις μονομερείς μη απευθυντέες δικαιοπραξίες. - 92.4. Συνέπεια της εικονικότητας. - 92.5. Απόλυτη και σχετική εικονικότητα. - 92.5.1. Παραδείγματα. - 92.5.2. Σχετική εικονικότητα ως προς το πρόσωπο. - 92.5.3. Σχετική εικονικότητα ως προς το τίμημα. - 92.6. Διάκριση της εικονικότητας από συγγενείς περιπτώσεις)

93. Η πλάνη (93.1. Έννοια και είδη πλάνης. - 93.2. Είδη πλάνης εν τη δηλώσει. - 93.3. Είδη πλάνης, η οποία προκαλεί διάσταση μεταξύ δηλώσεως και δικαιοπρακτικής βουλήσεως. - 93.4. Διακρίσεις της πλάνης στον ΑΚ. - 93.4.1. Έννοια ουσιώδους πλάνης. 93.4.2. Η πλάνη περί τις ιδιότητες του προσώπου ή του πράγματος σαν ουσιώδης πλάνη. - 93.4.3. Η πλάνη περί τα παραγωγικά αίτια της βουλήσεως. - 93.5. Συνέπεια της διαστάσεως δηλώσεως και βουλήσεως. - 93.6. Η εσφαλμένη διαβίβαση της βουλήσεως. - 93.7. Ειδικές ρυθμίσεις της πλάνης. - 93.8. Συρροή πλάνης και απάτης ή απειλής και ευθύνης για πραγματικά ελαττώματα)

v. Τα ελαττώματα της βουλήσεως

94. Γενικά

95. Η απάτη (95.1. Έννοια και στοιχεία απάτης. - 95.2. Απάτη στις απευθυντέες και απάτη στις μη απευθυντέες δηλώσεις βουλήσεως. - 95.3. Συνέπειες της απάτης. - 95.4. Συρροή απάτης και άλλων συγγενών περιπτώσεων. - 95.5. Ειδικές διατάξεις για την απάτη)

96. Η απειλή (96.1. Έννοια απειλής. - 96.2. Στοιχεία της απειλής. 96.3. Συνέπειες της απειλής. - 96.4. Ειδικές διατάξεις για την απειλή)

vi. Περιεχόμενο της δικαιοπραξίας

97. Γενικά

98. Δικαιοπραξίες απαγορευμένες (98.1. Άρθρο 174 ΑΚ. - 98.2. Έννοια απαγορευτικής διατάξεως. - 98.3. Αποκλεισμός της ακυρότητας. - 98.4. Δικαιοπραξία κατά καταστρατήγηση νόμου. - 98.5. Δικαιοπραξία απαγορευμένη και δικαιοπραξία με αντικείμενο παροχή απαγορευμένη. - 98.6. Απαγόρευση διαθέσεως. - 98.7. Συνέπεια της αντιθέσεως της δικαιοπραξίας σε απαγορευτική διάταξη)

99. Δικαιοπραξίες αντικείμενες στα χρηστά ήθη (99.1. Έννοια χρηστών ηθών. - 99.2. Η αντίθεση προς τα χρηστά ήθη. - 99.3. Περιπτωσιολογία. - 99.4. Συνέπεια)

100. Οι αισχροκερδείς δικαιοπραξίες (100.1. Άρθρο 179. - 100.2. Προϋποθέσεις. - 100.3. Συνέπεια)

Δ. Η ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ

i. Γενικά

101. Τα στάδια καταρτίσεως της συμβάσεως

ii. Οι διαπραγματεύσεις

102. Το στάδιο των διαπραγματεύσεων

103. Η σχέση εμπιστοσύνης

104. Η ευθύνη εκ των διαπραγματεύσεων (προσυμβατική ευθύνη) (104.1. Προϋποθέσεις της προσυμβατικής ευθύνης. - 104.2. Η αποζημίωση. - 104.3. Φύση της προσυμβατικής ευθύνης. - 104.4. Ειδικά θέματα)

iii. Το προσύμφωνο

105. Έννοια προσυμφώνου

106. Τύπος του προσυμφώνου

107. Συνέπεια του προσυμφώνου

108. Προσύμφωνο, σύμφωνο προαιρέσεως (option), σύμφωνο προτιμήσεως, μνημόνιο (108.1 Σύμφωνο προαιρέσεως. - 108.2. Το σύμφωνο προαιρέσεως διαφέρει από το προσύμφωνο. - 108.3. Φύση του προσυμφώνου προαιρέσεως. - 108.4. Σύμφωνο προτιμήσεως. - 108.5. Φύση συμφώνου προτιμήσεως. - 108.6. Τύπος των συμφώνων. - 108.7. Μνημόνιο)

iv. Η σύναψη της συμβάσεως

109. Γενικά

110. Η πρόταση (110.1. Το περιεχόμενο της προτάσεως. - 110.2. Τύπος της προτάσεως. - 110.3. Πρόταση και πρόσκληση για υποβολή προτάσεως. - 110.4. Δεσμευτικότητα της προτάσεως. - 110.5. Απόσβεση της προτάσεως)

111. Η αποδοχή (111.1. Έννοια αποδοχής. -111.2. Τύπος και τρόπος αποδοχής. - 111.3. Προθεσμία αποδοχής. - 111.4. Η νομική θέση του λήπτη της προτάσεως. - 111.5. Ανάκληση αποδοχής. - 111.6. Περιέλευση της αποδοχής στον προτείναντα)

112. Η κατάρτιση της συμβάσεως (112.1. Γενικά. 112.2. Η σύναψη της συμβάσεως.

Η συμφωνία των μερών. - 112.2.1. Η σύμπτωση (συνταύτιση) προτάσεως και αποδοχής. - 112.2.2. Η ασυμφωνία των δηλώσεων βουλήσεως. - 112.3. Φανερή ασυμφωνία. - 112.4. Λανθάνουσα (ή κρυφή) ασυμφωνία. - 112.5. Η διάσταση δηλώσεως και βουλήσεως. - 112.6. Ειδικότερα η διμερής πλάνη. - 112.6.1. Η κοινή (ή ομοειδής) διμερής πλάνη. - 112.6.2. Η ετεροειδής διμερής πλάνη)

113. Ειδικές μορφές καταρτίσεως συμβάσεως (113.1. Γενικά. - 113.2. Κατάρτιση συμβάσεως με διαγωνισμό. - 113.2.1. Κατάρτιση συμβάσεως με διαγωνισμό γενικά. - 113.2.2. Κατάρτιση συμβάσεως με πλειστηριασμό. - 113.3. Κατάρτιση συμβάσεως με καταδίκη σε δήλωση βουλήσεως. - 113.4. Αναγκαστική σύμβαση. - 113.5. Συμβάσεις προσχωρήσεως. - 113.6. Συμβατικές σχέσεις «εν τοις πράγμασι». - 113.7. Σύμβαση - πλαίσιο. - 113.8. Συμβάσεις μεταξύ προμηθευτή και καταναλωτή. - 113.9. Συμβάσεις καταρτιζόμενες ηλεκτρονικά. - 113.10. Γενικοί όροι συναλλαγών)

Ε. ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΣΙΑ

i. Γενικά

114. Η παθολογία της δικαιοπραξίας

ii. Ανυπόστατες δικαιοπραξίες

115. Έννοια

116. Συνέπειες

iii. Ανενεργές δικαιοπραξίες

117. Έννοια

118. Συνέπειες

iv. Άκυρες δικαιοπραξίες

119. Έννοια

120. Λόγοι ακυρότητας

121. Είδη ακυρότητας (121.1. Ακυρότητα αρχική και επιγενόμενη. - 121.2. Ακυρότητα ολική και μερική. - 121.3. Ακυρότητα απόλυτη και σχετική. - 121.4. Ακυρότητα δυνητική)

122. Συνέπειες της ακυρότητας

123. Ίαση της ακυρότητας (123.1. Έννοια. - 123.2. Ίαση της απόλυτης ακυρότητας. 123.3. Ίαση της σχετικής ακυρότητας)

124. Επικύρωση της άκυρης δικαιοπραξίας

125. Μετατροπή άκυρης δικαιοπραξίας σε δικαιοπραξία έγκυρη (conversio) (125.1. Προϋποθέσεις της μετατροπής. - 125.2. Μετατροπή μονομερούς δικαιοπραξίας. - 125.3. Συνέπεια της μετατροπής. - 125.4. Μετατροπή ex lege)

ν. Ακυρώσιμες δικαιοπραξίες

126. Έννοια

127. Λόγοι ακυρωσίας

128. Η ακύρωση της ακυρώσιμης δικαιοπραξίας (128.1. Πώς επέρχεται η ακύρωση. - 128.2. Ποιος ζητεί την ακύρωση. - 128.3. Εναντίον τίνος ζητείται η ακύρωση)

129. Το δικαίωμα ακυρώσεως. – Απόσβεση (129.1. Γενικά. - 129.2. Λόγοι αποσβέσεως του δικαιώματος ακυρώσεως. - 129.3. Συνέπεια της αποσβέσεως)

130. Συνέπειες της ακυρώσεως (130.1. Γενικά. - 130.2. Προστασία των τρίτων. - 130.3. Συνέπειες της μερικής ακυρώσεως)

vi. Συρροή ακυρότητας και ακυρωσίας

131. Το πρόβλημα

132. Οι λύσεις.

ΣΤ. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑΣ

133. Γενικά

134. Η διάταξη του άρθρου 173 ΑΚ

135. Η διάταξη του άρθρου 200 ΑΚ

136. Η ερμηνεία των δικαιοπραξιών (136.1. Συνδυασμός της ΑΚ 173 και ΑΚ 200. - 136.2. Συμπληρωματική και διαπλαστική ερμηνεία των δικαιοπραξιών. - 136.3 Έλεγχος του ΑΠ)

VI. ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ

i. Γενικά

137. Η λειτουργία της αιρέσεως και της προθεσμίας

ii. Η αίρεση

138. Έννοια και στοιχεία της αιρέσεως (138.1. Έννοια. - 138.2. Στοιχεία της έννοιας της αιρέσεως. - 138.3. Αίρεση γνήσια και αίρεση καταχρηστική. - 138.4. Αίρεση και συγγενείς έννοιες)

139. Είδη αιρέσεων (139.1. Αίρεση αναβλητική και αίρεση διαλυτική. - 139.2. Αίρεση θετική και αρνητική. - 139.3. Αίρεση εξουσιαστική, αίρεση τυχαία και αίρεση μικτή)

140. Δικαιοπραξίες που δεν επιδέχονται αίρεση

141. Επίδραση ορισμένων αιρέσεων στο κύρος της δικαιοπραξίας

142. Χρόνος κρίσιμος για τα στοιχεία της δικαιοπραξίας που τελεί υπό αίρεση

143. Η λειτουργία της αιρέσεως (143.1. Γενικά. - 143.2. Το στάδιο ηρτημένης της αιρέσεως. - 143.2.1. Ηρτημένης της αναβλητικής αιρέσεως. - 143.2.2. Ηρτημένης της διαλυτικής αιρέσεως. - 143.3. Το στάδιο της πληρώσεως της αιρέσεως. - 143.3.1. Πλήρωση της αφέσεως. - 143.3.2. Οι συνέπειες της πληρώσεως της αφέσεως. - 143.4. Το στάδιο της ματαιώσεως της αφέσεως. - 143.4.1. Ματαίωση της αιρέσεως. - 143.4.2. Συνέπεια της ματαιώσεως της αναβλητικής αφέσεως. - 143.4.3. Συνέπεια της ματαιώσεως της διαλυτικής αιρέσεως)

iii. Η προθεσμία

144. Έννοια προθεσμίας

145. Διάκριση αιρέσεως και προθεσμίας.

146. Η ρύθμιση της προθεσμίας

VII. ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ

i. Γενικά

147. Έννοια συγκαταθέσεως (147.1. Μορφές συγκαταθέσεως. 147.2. Διάκριση από συγγενείς έννοιες)

ii. Η συναίνεση

148. Έννοια

149. Τύπος της συναινέσεως

150. Ανάκληση της συναινέσεως

151. Η ρύθμιση της συναινέσεως

152. Ενέργεια της συναινέσεως

iii. Η έγκριση

153. Έννοια

154. Ρύθμιση της εγκρίσεως

iv. Διάθεση από μη δικαιούχο

155. Γενικά

156. Περιπτώσεις ισχυροποιήσεως της άκυρης διαθέσεως από μη δικαιούχο

VIII. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ

i. Γενικά

157. Έννοια και είδη αντιπροσωπεύσεως (157.1. Έννοια. -157.2. Είδη αντιπροσωπεύσεως. - 157.3. Διάκριση από συγγενείς έννοιες. - 157.4. Φύση της (άμεσης) αντιπροσωπεύσεως)

ii. Η άμεση αντιπροσώπευση

158. Αντικείμενο της άμεσης αντιπροσωπεύσεως

159. Η ίδρυση της σχέσεως

160. Ικανότητα του αντιπροσώπου

161. Φύση και περιεχόμενο της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως (161.1. Φύση της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως. - 161.2. Το περιεχόμενο και η έκταση της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως)

162. Η κατάρτιση της δικαιοπραξίας από τον αντιπρόσωπο (162.1. Γενικά. - 162.2. Δικαιοπραξία «υπέρ ούτινος ανήκει». - 162.3. Δικαιοπραξία υπό ξένο όνομα. 162.4. Προϋποθέσεις και στοιχεία της δικαιοπραξίας που κρίνονται με βάση τον αντιπρόσωπο)

163. Έλλειψη εξουσίας αντιπροσωπεύσεως (163.1. Γενικά. - 163.2. Περιπτώσεις ελλείψεως της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως. - 163.3. Οι συνέπειες της ελλείψεως της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως. - 163.3.1. Συνέπειες ως προς τον αντιπροσωπευόμενο. - 163.3.2. Συνέπειες ως προς τον αντιπρόσωπο. - 163.3.3. Συνέπειες ως προς τους τρίτους. - 163.4. Ειδικότερα η φαινόμενη αντιπροσώπευση. - 163.5. Ειδικότερα η κατάχρηση εξουσίας αντιπροσωπεύσεως)

164. Δικαιοπραξία του αντιπροσώπου με τον εαυτό του («αυτοδικαιοπραξία»)

iii. Η πληρεξουσιότητα

165. Έννοια

166. Φύση της πληρεξουσιότητας (166.1. Η πληρεξουσιότητα ως εξουσία αντιπροσωπεύσεως. - 166.2. Η πληρεξουσιότητα ως δικαιοπραξία)

167. Πληρεξουσιότητα και βασική (εσωτερική) σχέση

168. Διάκριση της πληρεξουσιότητας από συγγενείς έννοιες (168.1. Πληρεξουσιότητα και εντολή. - 168.2. Πληρεξουσιότητα και εξουσιοδότηση)

169. Είδη πληρεξουσιότητας (169.1. Πληρεξουσιότητα γενική και ειδική. - 169.2. Πληρεξουσιότητα ρητή και σιωπηρή. - 169.3. Πληρεξουσιότητα ατομική και συλλογική. - 169.4. Πληρεξουσιότητα και μεταπληρεξουσιότητα ή υποπληρεξουσιότητα)

170. Παροχή της πληρεξουσιότητας

171. Παύση της πληρεξουσιότητας (171.1. Γενικά. - 171.2. Η ανάκληση της πληρεξουσιότητας. - 171.3. Η λήξη της βασικής σχέσεως. - 171.4. Ο θάνατος του αντιπροσωπευομένου. - 171.5. Ο θάνατος του πληρεξουσίου. - 171.6. Η περιέλευση του αντιπροσωπευομένου σε κατάσταση δικαιοπρακτικής ανικανότητας. - 171.7. Η περιέλευση του πληρεξουσίου σε κατάσταση δικαιοπρακτικής ανικανότητας. - 171.8. Η παραίτηση του πληρεξουσίου)

172. Συνέπειες της παύσεως της πληρεξουσιότητας (172.1. Λήξη της εξουσίας αντιπροσωπεύσεως. - 172.2. Υποχρέωση αποδόσεως του πληρεξούσιου εγγράφου)

173. Δικαιοπραξίες μετά την παύση της πληρεξουσιότητας (173.1. Γενικά. - 173.2. Δικαιοπραξία του καλόπιστου πληρεξουσίου. - 173.3. Δικαιοπραξία του κακόπιστου πληρεξουσίου)

ΙΧ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ

i. Γενικά

174. Γενικά

175. Ο υπολογισμός του χρόνου (175.1. Συναπτός και ωφέλιμος υπολογισμός. - 175.2. Φυσικός και πολιτικός υπολογισμός)

176. Ο προσδιορισμός του χρόνου

ii. Προθεσμίες

177. Έννοια και σημασία της ρυθμίσεως (177.1. Έννοια προθεσμίας. - 177.2. Σημασία της ρυθμίσεως)

178. Είδη προθεσμιών

179. Έναρξη και λήξη της προθεσμίας (179.1. Έναρξη προθεσμίας. - 179.2. Λήξη προθεσμίας)

180. Παράταση προθεσμίας

181. Ειδικές ερμηνευτικές διατάξεις

iii. Η παραγραφή

182. Έννοια και δικαιολογία παραγραφής (182.1. Έννοια παραγραφής. - 182.2. Δικαιολογία της παραγραφής)

183. Διάκριση της παραγραφής από συγγενείς έννοιες

184. Αντικείμενο της παραγραφής (184.1. Γενικά. - 184.2. Αξιώσεις απαράγραπτες. 184.3. Απαράγραπτο των ενστάσεων. - 184.4. Παραγραφή δικαιωμάτων)

185. Ο χρόνος παραγραφής (185.1. Έννοια. - 185.2. Διάρκεια. - 185.3. Υπολογισμός του χρόνου παραγραφής. - 185.4. Έναρξη της παραγραφής. - 185.5. Προσμέτρηση του χρόνου παραγραφής)

186. Αναστολή της παραγραφής (186.1. Έννοια. - 186.2. Είδη αναστολής. - 186.3. Η απόλυτη αναστολή. - 186.4. Η αναστολή συμπληρώσεως. - 186.5. Οι συνέπειες της αναστολής της παραγραφής)

187. Διακοπή της παραγραφής (187.1. Έννοια. - 187.2. Οι λόγοι διακοπής της παραγραφής. - 187.3. Άρση της διακοπής. - 187.4. Οι συνέπειες της διακοπής της παραγραφής)

188. Συνέπειες της παραγραφής (188.1. Η ένσταση παραγραφής. - 188.2. Η παραγραμμένη αξίωση. - 188.3. Παραγραφή παρεπόμενων αξιώσεων. - 188.4. Διατήρηση του δικαιώματος από το οποίο απορρέει η παραγραμμένη αξίωση)

189. Η παραγραφή θεσμός δημόσιας τάξης

iv. Η αποσβεστική προθεσμία

190. Έννοια

191. Διάκριση από συγγενείς έννοιες

192. Αντικείμενο της αποσβεστικής προθεσμίας

193. Είδη αποσβεστικής προθεσμίας

194. Ρύθμιση της αποσβεστικής προθεσμίας

195. Συνέπεια της αποσβεστικής προθεσμίας

X. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

196. Διάταξη νόμου (196.1. Διάταξη νόμου. - 196.2. Οι ατελείς διατάξεις)

197. Το πλάσμα δικαίου (197.1. Έννοια. - 197.2. Δήλωση πλάσματος. - 197.3. Η νεότερη διδασκαλία)

198. Η ανάλογη εφαρμογή και η αναλογία

199. Καταπιστευτική δικαιοπραξία (191.1. Έννοια. - 199.2. Είδη. - 199.3. Σχέσεις. - 199.4. Καταπίστευση και trust. - 199.5. Καταπίστευση και εικονικότητα)

200. Ηλεκτρονικές δικαιοπραξίες. – Ηλεκτρονικά έγγραφα (200.1. Γενικά. - 200.2. Είδη δικτύων. - 200.3. Κανόνες τυποποιήσεως. - 200.4. Συμβάσεις ηλεκτρονικής επικοινωνίας. - 200.5. Ηλεκτρονικό έγγραφο.-200.6. Ηλεκτρονική υπογραφή. -200.7. Σχηματισμός και δήλωση βουλήσεως ηλεκτρονικά)

201. Δικαιοπρακτικό θεμέλιο (201.1. Διακρίσεις. - 201.2. Στον Αστικό Κώδικα. - 201.3. Δικαιοπρακτικό θεμέλιο και παραγωγικά αίτια της βουλήσεως. - 201.4. Η ρύθμιση)

202. Ερμηνεία δικαιοπραξίας (202.1. Γενικά. - 202.2. Ερμηνευτικοί κανόνες. - 202.3. Κενό δικαιοπραξίας. - 202.4. Αναιρετικός έλεγχος)

203. Νομικοί κατά Computer;

204. Η «κρατούσα» γνώμη και η «πάγια» νομολογία

205. «Μονομερής» ή «Διμερής» Εικονικότητα;

206. Νομικό πλάσμα ή ανάλογη εφαρμογή;

207. Συρροή αξιώσεων ή μία αξίωση με περισσότερες βάσεις;

208. Ακυρότητα διαθέσεως κατά ΑΚ

209. Πλασματική πλήρωση ή μη πλήρωση αιρέσεως

210. Πληρεξουσιότητα αμετάκλητη, κληρονομητή, με μεταθανάτια ενέργεια