Ενέργεια & Δίκαιο, 40 (2024)

1 Σημείωμα της σύνταξης

9 Επίκαιρα

Άρθρα

17 Πώς η νομική επιστήμη μπορεί να βοηθήσει τη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη στο χώρο της ενέργειας και πώς η τεχνολογία μπορεί να ενισχύσει τη νομική πρακτική και την ορθολογική λήψη αποφάσεων, Δημήτριος Φούρλαρης

20 Η εποπτική και κυρωτική αρμοδιότητα της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων, Αλεξάνδρα Γουρζή, Χριστόφορος Πέτρου

33 Η εκτίμηση των σωρευτικών επιπτώσεων ΑΣΠΗΕ στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, Εύα Δημητριάδη, Σοφία Κόπελα

55 Το κανονιστικό και αδειοδοτικό πλαίσιο για την υλοποίηση έργων «πράσινου» και «μπλε» υδρογόνου (δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα - CCS) – Συγκριτική μελέτη Ευρωπαϊ­κών παραδειγμάτων, Κωνσταντίνος Καρατσώλης, Μαριαντίνα Λιλή-Κόκκορη, Ιφιγένεια Τσακαλογιάννη

83 Οι Εγγυήσεις Προέλευσης και η αλληλεπίδραση με τις μακροχρόνιες Διμερείς Συμβάσεις αγοράς πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας (RES PPAs), Χάρης Συνοδινός, Χριστίνα Ζάτκα

99 Νομοθετικό δελτίο

Νομολογία

• Εθνική

102 Συμβούλιο της Επικρατείας (Ε΄ Τμήμα - 7μ.) 295/2024: Έφεση κατά απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτηση ακύρωσης κατά απόφασης Περιφερειάρχη περί αναδρομικής κύρωσης πράξης εφαρμογής και βεβαίωσης εισφοράς σε γη και χρήμα σε βάρος της εκκαλούσας ΔΕΗ, με την αιτιολογία ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την απαλλαγή του ακινήτου της εκκαλούσας από τις επίμαχες εισφορές, εφόσον το υπό ανέγερση κτίριο γραφείων, συνεργείων και αποθηκών δεν αποτελεί κοινωφελή χώρο, ενώ δεν προκύπτει η εκτέλεση, με δαπάνες της, βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων στην περιοχή επέκτασης. - Παραδεκτώς ασκείται η έφεση επειδή πράγματι δεν υφίσταται μέχρι τώρα νομολογία για το κρίσιμο, εν προκειμένω, ζήτημα της (αντι)συνταγματικότητας της διάταξης του άρθρου 22 παρ. 15α του ν. 4258/2014, κατ’ επίκληση της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη πράξη. - Κατά την αληθή βούληση του νομοθέτη και με σύμφωνη με το Σύνταγμα ερμηνεία της ως άνω διάταξης του άρθρου 22 παρ. 15α του ν. 4258/2014, η επανακύρωση πράξης εφαρμογής, που κυρώθηκε αρχικά από αναρμόδιο όργανο, δεν γίνεται απευθείας από τον νόμο με ατομική ρύθμιση, αλλά “δύναται” να διενεργείται από τον αρμόδιο Περιφερειάρχη, ήτοι κατόπιν τηρήσεως της οικείας διαδικασίας, με την έκδοση νέας πράξης, υποκείμενης αυτοτελώς στον δικαστικό έλεγχο. Περαιτέρω, η πρόβλεψη της ανωτέρω διάταξης ότι η επανακύρωση διενεργείται υπό την προϋπόθεση ότι η πράξη εφαρμογής κυρώνεται ως είχε κατά τον χρόνο της κύρωσης από το αναρμόδιο όργανο, έχει την έννοια ότι η επανακύρωση θεραπεύει μεν μόνο την πλημμέλεια της αναρμοδιότητας, αλλά δεν προϋποθέτει, σε κάθε περίπτωση, την επανάληψη της διαδικασίας σύνταξης και κύρωσης πράξης εφαρμογής, παρά μόνον εφόσον ο αρμόδιος Περιφερειάρχης: α) διαπιστώνει ότι η διαδικασία τηρήθηκε κατά την αρχική κύρωση της πράξης εφαρμογής και δεν διαγνώσθηκε δικαστικώς οποιαδήποτε πλημμέλεια σε σχέση με τη διαδικασία αυτή, β) εκτιμά αιτιολογημένα ή προκύπτει από τον φάκελο της υπόθεσης ότι δεν υφίστανται νέα νομικά ή πραγματικά δεδομένα που επιβάλλουν την εκ νέου εξέταση των ουσιαστικών προϋποθέσεων της σύνταξης και κύρωσης πράξης εφαρμογής και ότι, συνακόλουθα, η κίνηση εκ νέου της διαδικασίας, με τη διενέργεια αναρτήσεων και την υποβολή ενστάσεων, δεν δύναται να οδηγήσει σε ουσιώδη μεταβολή του περιεχομένου της πράξης στη συγκεκριμένη περίπτωση, διότι δεν συναρτάται με τη διαφύλαξη της νομιμότητας ή τη διασφάλιση του δικαιώματος δικαστικής προστασίας. Υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις και εφόσον πληρούνται κατ’ ουσίαν οι προϋποθέσεις του άρθρου 11 παρ. 1 του ν. 3212/2003 που ισχύουν γενικά, για την ανάκληση/διόρθωση όλων των πράξεων εφαρμογής, δεν προσκρούει στα άρθρα 4 παρ. 1, 20 παρ. 1 και 26 του Συντάγματος και του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ η πρόσδοση αναδρομικής ισχύος στην επανακύρωση της πράξης εφαρμογής, με το δεύτερο εδάφιο της παρ. 15α του ν. 4258/2014. Τούτο ισχύει, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, και στην περίπτωση που η αρχική πράξη εφαρμογής είχε ακυρωθεί δικαστικώς για τον λόγο της αναρμοδιότητας, εφόσον η πλημμέλεια της αναρμοδιότητας, η οποία δύναται να αποδεικνύεται από τα πράγματα μη κρίσιμη για τη διαφύλαξη των εννόμων συμφερόντων των εμπλεκομένων, θεραπεύεται στο μεταξύ με την επανακύρωση της πράξης εφαρμογής από το αρμόδιο όργανο, σε συμφωνία με το ισχύον δίκαιο για την αρμοδιότητα των Περιφερειαρχών επί κυρώσεως πράξεων εφαρμογής. - Μόνον ο πολεοδομικός αφορισμός του συγκεκριμένου χώρου ως κοινωφελούς είναι κρίσιμος, κατά την έννοια των ειδικών διατάξεων των άρθρων 8 παρ. 9 και 6 παρ. 2 και 4 του ν. 1337/1983, για την απαλλαγή του ιδιοκτήτη του από την εισφορά σε γη και χρήμα, αλλά όχι και η ιδιότητα της εκκαλούσας ΔΕΗ ως επιχείρησης κοινωφελούς σκοπού, έστω και αν η γραφειοκρατική της λειτουργία εξυπηρετεί κατ’ επέκταση και το κοινωνικό σύνολο. - Ο κανόνας του ενιαίου και καθολικού χαρακτήρα της πολεοδομικής μελέτης δεν πρέπει να διασπάται από την πράξη εφαρμογής, πράγμα που εν προκειμένω δεν συμβαίνει. - Απορρίπτει την έφεση.

110 Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας (Δ΄ Τμήμα) 196/2024: Αίτηση αναστολής εκτέλεσης άδειας Αποκεντρωμένης Διοίκησης περί τομής (εκσκαφής) οδοστρώματος καθ' υποκατάσταση του αιτούντος Δήμου για την εκτέλεση έργου του ΕΣΜΗΕ. - Ο αιτών Δήμος προβάλλει ότι η επανόρθωση της ζημίας που θα υποστεί από την εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης λόγω του αδικαιολόγητου περιορισμού στην ενάσκηση των προβλεπόμενων στον νόμο αρμοδιοτήτων του επί των τοπικών υποθέσεων και σε σχέση με την προστασία της υγείας των δημοτών του, θα είναι αδύνατη ή ιδιαίτερα δυσχερής σε περίπτωση ευδοκίμησης της αίτησης ακύρωσης. - Η άσκηση από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση αρμοδιότητας που προβλέπεται στον νόμο ευρίσκει καταρχήν έρεισμα στο άρθρο 102 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει την εποπτεία του κράτους επί των ΟΤΑ και δεν μπορεί συνεπώς να θεωρηθεί ότι μόνη αυτή συνιστά βλάβη στα συμφέροντα του Δήμου κατά την έννοια του άρθρου 52 παρ. 6 του π.δ. 18/1989, που θα δικαιολογούσε τη χορήγηση αναστολής. - Ζήτημα βλάβης της δημόσιας υγείας δεν υφίσταται καταρχήν, διότι έχει ήδη εξαιρεθεί κανονιστικώς η εκτέλεση της κρίσιμης κατηγορίας έργων από την προηγούμενη περιβαλλοντική αδειοδότηση, η οποία περιλαμβάνει και την εκτίμηση τυχόν κινδύνων για τη δημόσια υγεία, από δε τα στοιχεία που προσκομίστηκαν από τον αιτούντα Δήμο, το πρώτον μάλιστα ενώπιον της Επιτροπής Αναστολών, χωρίς να έχουν τεθεί υπόψη των αρμόδιων διοικητικών οργάνων, και τα οποία αφορούν τεχνικής φύσεως εκτιμήσεις, δεν πιθανολογείται σοβαρά δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη της υγείας των περιοίκων. Τέλος δε, τυχόν άλλη βλάβη που προέρχεται από την εκτέλεση του επίδικου έργου θα αποκατασταθεί πλήρως σε περίπτωση ευδοκίμησης της αίτησης ακυρώσεως. - Οι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης δεν παρίστανται προδήλως βάσιμοι. - Απορρίπτει την αίτηση.

114 Διοικητικό Εφετείο Αθηνών (ακυρ. - Ι΄ Τμήμα) 1230/2024: Αίτηση ακύρωσης κατά βεβαίωσης παραγωγού και κατά της τεκμαιρόμενης σιωπηρής απόρριψης της αίτησης αναθεώρησης κατά της ιδίας βεβαίωσης. - Ο αιτών Δήμος, στην εδαφική περιφέρεια του οποίου προβλέπεται να εγκατασταθεί ο επίμαχος σταθμός, έχει έννομο συμφέρον προς ακύρωση της έχουσας εκτελεστό χαρακτήρα δεύτερης προσβαλλόμενης πράξης. Η πρώτη προσβαλλόμενη πράξη στερείται εκτελεστότητας, επειδή ενσωματώθηκε στη δεύτερη, λόγω του ενδικοφανούς χαρακτήρα της αίτησης αναθεώρησης. - Η προσβαλλομένη βεβαίωση είναι πλήρως αιτιολογημένη, διότι περιλαμβάνει όλα τα απαιτούμενα από το νόμο στοιχεία που συνιστούν τις νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοσή της, όπως η εν λόγω αιτιολογία συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. - Ο έλεγχος υπέρβασης της φέρουσας ικανότητας εντός των Περιοχών Αιολικής Προτεραιότητας ΠΑΠ1, ΠΑΠ2 και ΠΑΠ3 ενεργείται με κριτήριο τη μη υπέρβαση της μέγιστης επιτρεπόμενης πυκνότητας των αιολικών εγκαταστάσεων από την αθροιστική πυκνότητα των αιολικών εγκαταστάσεων που αντιστοιχούν στις εκδοθείσες ΑΕΠΟ ή ΠΠΔ, συμπεριλαμβανομένων των σταθμών μικρών ανεμογεννητριών και, συνεπώς, για τον υπολογισμό του επιτρεπόμενου αριθμού των τυπικών ανεμογεννητριών (Α/Γ) στη συγκεκριμένη περιοχή, που εντάσσεται εντός της ΠΑΠ2, λαμβάνονται υπόψη τα έργα που έχουν λάβει ΑΕΠΟ ή ΠΠΔ και όχι αυτά που έχουν λάβει μόνο άδεια παραγωγής ή βεβαίωση παραγωγού. - Η επιλογή του νομοθέτη να θεωρήσει ως αλυσιτελές το κριτήριο της ενεργειακής αποδοτικότητας, το οποίο εξεταζόταν υπό το προγενέστερο καθεστώς, έλαβε χώρα κατά την ενάσκηση της ευρείας διακριτικής εξουσίας που διαθέτει για τη λήψη των κατάλληλων νομοθετικών και διοικητικών μέτρων για τη μεγιστοποίηση της διείσδυσης των ΑΠΕ στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, σύμφωνα με τις προβλέψεις της οδηγίας 2018/2001, η ουσιαστική ορθότητα της οποίας (επιλογής) εκφεύγει του ακυρωτικού ελέγχου. Εξάλλου, η μη πρόβλεψη του κριτηρίου αυτού δεν συνιστά τροποποίηση των Ειδικών Χωροταξικών Σχε­δίων, βάσει του άρθρου 5 παρ. 5 του Ν. 4447/2016, διότι οι εν λόγω διατάξεις αφορούν, σύμφωνα με το άρθρο 2 του νόμου αυτού, τον χωρικό σχεδιασμό που ασκείται σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, ενώ για τις ΑΠΕ ισχύουν οι ειδικές διατάξεις του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ. Οι τρόποι που ο Υπουργός Ανάπτυξης και η ΡΑΑΕΥ ασκούν τις αρμοδιότητές τους, προκειμένου να επιτευχθούν οι σκοποί που ορίζονται από τη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 4 του Ν. 2773/1999 και οι τρόποι που τα κράτη μέλη, σύμφωνα με τις προαναφερόμενες διατάξεις της Οδηγίας 2018/2001, ενεργούν ώστε να διασφαλίσουν τη χορήγηση της στήριξης της ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, δεν αφορούν στα κριτήρια χορήγησης των αδειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ή της βεβαίωσης παραγωγού και δεν εξετάζονται κατά το στάδιο της ως άνω αδειοδοτικής διαδικασίας (μειοψ). - Απορρίπτει την αίτηση.

125 Διοικητικό Εφετείο Αθηνών σε Συμβούλιο (ακυρ. - Ι΄ Τμήμα) 37/2024: Αίτηση αναστολής εκτέλεσης κατά της σιωπηρής απόρριψης από τον ΑΔΜΗΕ της αίτησης της αιτούσας να της χορηγήσει Οριστική Προσφορά Σύνδεσης αιολικού σταθμού μέγιστης ισχύος παραγωγής 6 MW και να διαταχθεί ως κατάλληλο μέτρο η εκ μέρους του ΑΔΜΗΕ δέσμευση (μη διάθεση) ποσότητας 6 MW, η οποία, εφόσον ευδοκιμήσει η αίτηση ακύρωσης, θα καθιστά δυνατή τη χορήγηση στην αιτούσα εταιρεία Οριστικής Προσφοράς Σύνδεσης για τον ίδιο αιολικό σταθμό. - Με την ένταξη των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ ή ΣΗΘΥΑ στο Σύστημα Μεταφοράς ή στο Δίκτυο Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας επιδιώκονται σκοποί δημοσίου συμφέροντος, αναγόμενοι, μεταξύ άλλων, στην προστασία του περιβάλλοντος, την ενίσχυση της οικονομίας και τη συμβολή στη βιώσιμη ανάπτυξη. Ως εργαλείο για την ένταξη των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ ή ΣΗΘΥΑ στο Σύστημα ο νομοθέτης δεν επέλεξε τη μονομερή εξουσιαστική πράξη διοικητικής αρχής ή διφυούς νομικού προσώπου, ενεργούντος ως φορέως δημόσιας εξουσίας αλλά, όπως προσήκει σε καθεστώς μερικής έστω απελευθέρωσης της αγοράς, τη σύμβαση σύνδεσης που καταρτίζεται μεταξύ του κατόχου της οικείας άδειας παραγωγής και του ΑΔΜΗΕ. Το ότι ουσιώδη στοιχεία της συναπτόμενης σχέσης, μεταξύ των οποίων και το τίμημα της σύνδεσης, καθορίζονται, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, από τον ΑΔΜΗΕ, με αποτέλεσμα την αντίστοιχη περιστολή της συμβατικής ελευθερίας των εμπλεκομένων μερών, δεν αναιρεί τον χαρακτήρα της συμβατικής σχέσης ως ιδιωτικής, ενόψει των κρατούντων στη νομολογία και τη θεωρία περί των αναγκαστικών συμβάσεων και των συμβάσεων προσχωρήσεως. Κατά συνέπεια, η Οριστική Προσφορά Σύνδεσης του ΑΔΜΗΕ προκαλεί στην περίπτωση ένδικης αμφισβήτησής της διαφοράς του ιδιωτικού δικαίου, υπαγόμενη στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Για τον λόγο αυτόν, η ασκηθείσα από την αιτούσα εταιρεία αίτηση ακύρωσης είναι προδήλως απαράδεκτη και, επομένως, η κρινόμενη αίτηση αναστολής πρέπει να απορριφθεί. Τούτο ισχύει ακόμη και υπό την εκδοχή ότι η διαφορά αυτή συνιστά διοικητική διαφορά, επειδή είναι πρόδηλη η έλλειψη δικαιοδοσίας του Διοικητικού Εφετείου, προϋπόθεση που πρέπει να συντρέχει, για να προχωρήσει το Δικαστήριο αυτό στην κατ’ ουσία εξέταση της κρινόμενης αίτησης (μειοψ.). - Απορρίπτει την αίτηση.

130 Μονομελές Πρωτοδικείου Κορίνθου 317/2024 (ασφ.), Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά έργου του ΕΣΜΗΕ.- Δικονομικό προνόμιο. Δεν χωρεί λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά των εκτελουμένων έργων ή εγκαταστάσεων που είναι απαραίτητα για την άσκηση των δραστηριοτήτων κοινής ωφέλειας που σχετίζονται με την παροχή υπηρεσιών παραγωγής, μεταφοράς, διανομής και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας. Το δικονομικό αυτό προνόμιο δεν προσκρούει στην περί ισότητας διάταξη του άρθρου 4 του Συντάγματος, αφού με την τελευταία δεν αποκλείεται η εξουσία του νομοθέτη να προβαίνει σε ρυθμίσεις κατά παρέκκλιση των γενικώς κρατούντων, όταν οι ρυθμίσεις αυτές επιβάλλονται από λόγους γενικούς ή δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι ο σκοπός της ηλεκτροδότησης της χώρας. Επίσης δεν παραβιάζει τη διάταξη του άρθρου 20 του Συντάγματος, με την οποία διασφαλίζεται το δικαίωμα των πολιτών στην παροχή δικαστικής προστασίας, επειδή δεν στερείται ο διάδικος της δικαστικής προστασίας, αφού μπορεί να ασκήσει τακτική αγωγή ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων. - Απορρίπτεται η αίτηση.

• Ενωσιακή

135 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δέκατο τμήμα) απόφαση της 13ης Ιουνίου 2024 στην υπόθεση C‑266/23 [A. S.A. κατά Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy]: Αίτηση προδικαστικής παραπομπής που υπέβαλε το Naczelny Sąd Administracyjny (Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, Πολωνία) με απόφαση της 28ης Δεκεμβρίου 2022, σχετικά με την ερμηνεία των άρθρων 2, παράγραφος 4, στοιχείο β΄, τρίτη περίπτωση και 17 παράγραφος 1, στοιχείο α΄ της Οδηγίας 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (ΕΕ 2003, L 283, σ. 51), ως προς τον Ειδικό φόρο κατανάλωσης και τη φορολογία των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας. - Το άρθρο 17, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2003/96 έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει ότι δεν χορηγείται απαλλαγή από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης επί της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε ενεργειοβόρο επιχείρηση, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, όταν η επιχείρηση αυτή τυγχάνει, για την εν λόγω ηλεκτρική ενέργεια, απαλλαγής από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης, η οποία χορηγείται μόνο για την ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιείται στο πλαίσιο ηλεκτρολυτικής κατεργα­σίας, ακόμη και αν η ως άνω επιχείρηση αποδεικνύει ότι, για την ίδια ενέργεια, δεν θα ετύγχανε συγχρόνως αμφοτέρων των απαλλαγών αυτών και ότι το συνολικό ποσό των εν λόγω απαλλαγών δεν υπερβαίνει το ποσό του ειδικού φόρου κατανάλωσης που καταβλήθηκε για την ίδια περίοδο, υπό την προϋπόθεση ότι η θέσπιση και εφαρμογή του κριτηρίου που προβλέπει συναφώς η εθνική ρύθμιση συνάδει προς την αρχή της ίσης μεταχείρισης.

138 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (έβδομο τμήμα) απόφαση της 18ης Απριλίου 2024 στην υπόθεση C-133/23 [Omya CZ s. r. o. κατά Generální ředitelství cel]: Αίτηση προδικαστικής απόφασης που υπέβαλε το Nejvyšší správní soud (Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, Τσεχική Δημοκρατία) με απόφαση της 27ης Φεβρουαρίου 2023, σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 2, παράγραφος 4, στοιχείο β΄, πέμπτη περίπτωση της Οδηγίας 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (ΕΕ 2003, L 283, σ. 51) σχετικά με τη φορολογία των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας, την έννοια της “ορυκτολογικής κατεργασίας” και την ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιείται για την τροφοδοσία μηχανημάτων επεξεργασίας ασβεστόλιθου εξορυσσόμενου από λατομείο. - Το άρθρο 2, παράγραφος 4, στοιχείο β΄, πέμπτη περίπτωση, της οδηγίας 2003/96 έχει την έννοια ότι η χρήση ηλεκτρικής ενέργειας για τη λειτουργία μηχανημάτων που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία ασβεστόλιθου εξορυσσόμενου από λατομείο, η οποία συνίσταται σε πλείονα στάδια λειοτρίβησης και θραύσης του ασβεστόλιθου μέχρι την παραγωγή λεπτόκοκκου και χονδρόκοκκου ασβεστολιθικού πληρωτικού υλικού, δεν συνιστά χρήση ηλεκτρικής ενέργειας για ορυκτολογική κατεργασία. Αντιθέτως, η χρήση ηλεκτρικής ενέργειας για τη λειτουργία μηχανημάτων που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή λεπτόκοκκου ασβεστολιθικού πληρωτικού υλικού με κατεργασμένη επιφάνεια συνιστά χρήση ηλεκτρικής ενέργειας για τέτοιου είδους κατεργασία.

142 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πέμπτο τμήμα) απόφαση της 30ής Μαΐου 2024 στην υπόθεση C-743/22 [DISA Suministros y Trading SLU (DISA) κατά Agencia Estatal de Administración Tributaria]: Αίτηση προδικαστικής απόφασης που υπέβαλε το Tribunal Supremo (Ανώτατο Δικαστήριο, Ισπανία) με απόφαση της 15ης Νοεμβρίου 2022, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο την 1η Δεκεμβρίου 2022, σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 5 της Οδηγίας 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (ΕΕ 2003, L 283, σ. 51), όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2004/74/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004 (ΕΕ 2004, L 157, σ. 87, και διορθωτικό ΕΕ 2004, L 195, σ. 26), καθώς και από την οδηγία 2004/75/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004 (ΕΕ 2004, L 157, σ. 100, και διορθωτικό ΕΕ 2004, L 195, σ. 31) ως προς τη φορολογία των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας, τον ειδικό φόρο κατανάλωσης επί των πετρελαιοειδών και τον περιφερειακό συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης επί των πετρελαιοειδών επιπλέον του εθνικού συντελεστή λόγω των διαφοροποιημένων συντελεστών ειδικού φόρου κατανάλωσης στο έδαφος ενός κράτους μέλους ανάλογα με την περιοχή στην οποία καταναλώνεται το προϊόν - Η οδηγία 2003/96, και ειδικότερα το άρθρο 5 αυτής, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία η οποία επιτρέπει σε περιφέρειες ή αυτόνομες κοινότητες να καθορίζουν διαφορετικούς συντελεστές ειδικού φόρου κατανάλωσης για το ίδιο προϊόν και για την ίδια χρήση αναλόγως της περιοχής στην οποία καταναλώνεται το προϊόν, εκτός των προβλεπόμενων σχετικά περιπτώσεων.

145 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (όγδοο τμήμα) απόφαση της 25ης Απριλίου 2024 στην υπόθεση C-657/22 [SC Bitulpetrolium Serv SRL κατά Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Prahova – Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Ploieşti]: Αίτηση προδικαστικής απόφασης που υπέβαλε το Tribunalul Prahova (πολυμελές πρωτοδικείο Prahova, Ρουμανία) με απόφαση της 29ης Μαρτίου 2022, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 18 Οκτωβρίου 2022, σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 2, παράγραφος 3, του άρθρου 5 και του άρθρου 21, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, ως προς την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (ΕΕ 2003, L 283, σ. 51), των άρθρων 2, 250 και 273 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, ως προς το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ 2006, L 347, σ. 1), και των αρχών της αναλογικότητας και της ουδετερότητας του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ). - Η οδηγία 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας, και η αρχή της αναλογικότητας έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνικές διατάξεις ή πρακτικές κατά τις οποίες, σε περίπτωση εκ νέου εισαγωγής στη φορολογική αποθήκη, προς τον σκοπό μεταγενέστερης εμπορίας, ενεργειακών προϊόντων τα οποία πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα θέρμανσης, η μη κοινοποίηση της εκ νέου εισαγωγής στην αρμόδια αρχή και η μη αναγραφή, στα σχετικά με τα εν λόγω προϊόντα σημειώματα παραλαβής και τιμολόγια διαγραφής, ενδείξεων για τα επισήματα και τον χρωματισμό των εν λόγω προϊόντων επιφέρουν, εν είδει κύρωσης για τη μη τήρηση των προϋποθέσεων αυτών, την εφαρμογή επί των συγκεκριμένων προϊόντων, ανεξαρτήτως της πραγματικής χρήσης τους, του συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης ο οποίος προβλέπεται για το πετρέλαιο εσωτερικής καύσης που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο κινητήρων και ο οποίος είναι υψηλότερος. - Το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, το άρθρο 63 και το άρθρο 78, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνικές διατάξεις ή πρακτικές κατά τις οποίες, σε περίπτωση εκ νέου εισαγωγής στη φορολογική αποθήκη ενεργειακών προϊόντων τα οποία πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα θέρμανσης, επιβάλλεται φόρος προστιθέμενης αξίας επί του ποσού το οποίο καθόρισε η φορολογική αρχή ως πρόσθετο ειδικό φόρο κατανάλωσης, λόγω της εφαρμογής στα εν λόγω προϊόντα του συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης ο οποίος προβλέπεται για το πετρέλαιο εσωτερικής καύσης που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο κινητήρων, εκτός εάν πρόκειται για φορολογητέα πράξη η οποία συνίσταται σε παράδοση του οικείου ενεργειακού προϊόντος προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο κινητήρων.

149 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) απόφαση της 30ής Απριλίου 2024 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C‑395/22 και C‑428/22 [«Trade Express-L» OOD (C‑395/22), «DEVNIA TSIMENT» AD (C‑428/22) κατά Zamestnik-predsedatel na Darzhavna agentsia «Darzhaven rezerv i voennovremenni zapasi»]: Αίτηση προδικαστικών αποφάσεων που υπέβαλε το Administrativen sad – Varna (διοικητικό πρωτοδικείο Βάρνας, Βουλγαρία), με αποφάσεις της 3ης και της 14ης Ιουνίου 2022, οι οποίες περιήλθαν στο Δικαστήριο στις 14 και 28 Ιουνίου 2022 αντιστοίχως σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 1, του άρθρου 2, πρώτο εδάφιο, στοιχεία θ΄ και ι΄, καθώς και των άρθρων 3 και 8 της οδηγίας 2009/119/ΕΚ του Συμβουλίου, της 14ης Σεπτεμβρίου 2009, σχετικά με υποχρέωση διατήρησης ενός ελάχιστου επιπέδου αποθεμάτων αργού πετρελαίου ή/και προϊόντων πετρελαίου από τα κράτη μέλη (ΕΕ 2009, L 265, σ. 9 και διορθωτικό ΕΕ 2010, L 83, σ. 72), όπως τροποποιήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2018/1581 της Επιτροπής, της 19ης Οκτωβρίου 2018 (ΕΕ 2018, L 263, σ. 57) (στο εξής: οδηγία 2009/119), δεύτερον, του άρθρου 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1099/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για τις στατιστικές ενέργειας (ΕΕ 2008, L 304, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/2146 της Επιτροπής, της 26ης Νοεμβρίου 2019 (ΕΕ 2019, L 325, σ. 43), καθώς και, τρίτον, του άρθρου 17 και του άρθρου 52, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. - Το άρθρο 3 της οδηγίας 2009/119/ΕΚ του Συμβουλίου, της 14ης Σεπτεμβρίου 2009, σχετικά με υποχρέωση διατήρησης ενός ελάχιστου επιπέδου αποθεμάτων αργού πετρελαίου ή/και προϊόντων πετρελαίου από τα κράτη μέλη, όπως τροποποιήθηκε με την εκτελεστική οδηγία (ΕΕ) 2018/1581 της Επιτροπής, της 19ης Οκτωβρίου 2018, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 1 καθώς και με το άρθρο 2, πρώτο εδάφιο, στοιχεία θ΄ και ι΄, της οδηγίας 2009/119, όπως τροποποιήθηκε, έχει την έννοια ότι τα κράτη μέλη δεν υποχρεούνται να διατηρούν αποθέματα έκτακτης ανάγκης για το σύνολο των κατηγοριών ενεργειακών προϊόντων του κεφαλαίου 3.4. του παραρτήματος A του κανονισμού (ΕΚ) 1099/2008, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για τις στατιστικές ενέργειας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/2146 της Επιτροπής, της 26ης Νοεμβρίου 2019. Αντιθέτως, μπορούν να εκπληρώνουν την υποχρέωση διατήρησης αποθεμάτων έκτακτης ανάγκης που υπέχουν δυνάμει του εν λόγω άρθρου 3, διατηρώντας αποθέματα έκτακτης ανάγκης αποτελούμενα αποκλειστικώς από ορισμένες από τις ανωτέρω κατηγορίες προϊόντων. - Τα άρθρα 3 και 8 της οδηγίας 2009/119, όπως τροποποιήθηκε με την εκτελεστική οδηγία 2018/1581, έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση δυνάμει της οποίας μπορεί να επιβληθεί υποχρέωση δημιουργίας και διατήρησης αποθεμάτων έκτακτης ανάγκης σε οικονομικό φορέα ο οποίος πραγματοποίησε εισαγωγές ενεργειακών προϊόντων που εμπίπτουν στο κεφάλαιο 3.4 του παραρτήματος Α του κανονισμού 1099/2008, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2019/2146. - Οι διατάξεις της οδηγίας 2009/119, όπως τροποποιήθηκε με την εκτελεστική οδηγία 2018/1581, ερμηνευόμενες υπό το πρίσμα των άρθρων 16 και 17 καθώς και του άρθρου 52, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται στο να γεννά η εισαγωγή εκ μέρους οικονομικού φορέα ενεργειακών προϊόντων που εμπίπτουν σε μία κατηγορία προϊόντων του κεφαλαίου 3.4 του παραρτήματος A του κανονισμού 1099/2008, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2019/2146, υποχρέωση του εν λόγω φορέα να δημιουργεί και να διατηρεί απόθεμα έκτακτης ανάγκης ενεργειακού προϊόντος που εμπίπτει σε άλλη κατηγορία προϊόντων του ίδιου κεφαλαίου, τούτο δε ακόμη και όταν, αφενός, ο οικείος φορέας δεν χρησιμοποιεί το προϊόν αυτό στο πλαίσιο της οικονομικής του δραστηριότητας, με την οποία το εν λόγω προϊόν δεν σχετίζεται, και, αφετέρου, η υποχρέωση αυτή συνιστά σημαντική οικονομική επιβάρυνση για τον οικονομικό φορέα, υπό την προϋπόθεση ότι η ως άνω υποχρέωση είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας και διατήρησης αποθεμάτων έκτακτης ανάγκης σε βαρύ μαζούτ για διάρκεια ενός έτους.

155 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πέμπτο τμήμα) απόφαση της 28ης Νοεμβρίου 2024 στην υπόθεση C-293/23 [ENGIE Deutschland GmbH κατά Landesregulierungsbehörde beim Sächsischen Staatsministerium für Wirtschaft, Arbeit und Verkehr]: Αίτηση προδικαστικής παραπομπής που υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, Γερμανία) με απόφαση της 13ης Δεκεμβρίου 2022 αναφορικά με την ερμηνεία του άρθρου 2, σημεία 28 και 29, καθώς και των άρθρων 30 επ. της οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουνίου 2019, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την τροποποίηση της οδηγίας 2012/27/ΕΕ (ΕΕ 2019, L 158, σ. 125). Το άρθρο 2, σημεία 28 και 29, καθώς και τα άρθρα 30 έως 39 της οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουνίου 2019, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την τροποποίηση της οδηγίας 2012/27/ΕΕ, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία, δυνάμει της οποίας δεν υπόκειται στις υποχρεώσεις τις οποίες υπέχει ένας διαχειριστής συστήματος διανομής, επιχείρηση η οποία κατασκευάζει και διαχειρίζεται, σε αντικατάσταση του υφιστάμενου συστήματος διανομής, ενεργειακή εγκατάσταση που προορίζεται να προμηθεύει με ηλεκτρική ενέργεια παραγόμενη από μονάδα συμπαραγωγής με ετήσια μεταφορά ενέργειας μικρότερη ή ίση με 1000 MWh πλείονες πολυκατοικίες που περιλαμβάνουν έως 200 μισθωμένες κατοικίες, όταν το κόστος κατασκευής και διαχείρισης της ενεργειακής εγκατάστασης βαρύνει τους τελικούς καταναλωτές, μισθωτές των εν λόγω κατοικιών, και η επιχείρηση πωλεί την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια στους εν λόγω καταναλωτές, τούτο δε σε περίπτωση που η συγκεκριμένη εγκατάσταση χρησιμεύει για τη διοχέτευση ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής, μέσης ή χαμηλής τάσης με σκοπό την πώλησή της σε πελάτες και ουδεμία από τις εξαιρέσεις ή τις παρεκκλίσεις που ρητώς προβλέπονται στην οδηγία σε σχέση με τις υποχρεώσεις αυτές τυγχάνει εφαρμογής.

163 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πέμπτο τμήμα) απόφαση της 13ης Φεβρουαρίου 2025 στην υπόθεση C-121/23 [PSwissgrid AG, με έδρα το Aarau (Ελβετία), αναιρεσείουσα, όπου ο έτερος διάδικος είναι η Ευρωπαϊ­κή Επιτροπή]: Αίτηση αναίρεσης σύμφωνα με το άρθρο 56 του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ασκήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023 με βάση την οποία η Swissgrid AG ζητεί την αναίρεση της διάταξης του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Δεκεμβρίου 2022, με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε ως απαράδεκτη την προσφυγή που άσκησε η Swissgrid AG με αίτημα την ακύρωση αποφάσεως η οποία φέρεται να περιέχεται σε έγγραφο υπογεγραμμένο από διευθύντρια της Γενικής Διεύθυνσης (ΓΔ) «Ενέργεια» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την οποία το εν λόγω θεσμικό όργανο δεν ενέκρινε, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 1, παράγραφος 7, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2195 της Επιτροπής, της 23ης Νοεμβρίου 2017, σχετικά με τον καθορισμό κατευθυντήριας γραμμής για την εξισορρόπηση ηλεκτρικής ενέργειας (ΕΕ 2017, L 312, σ. 6), τη συμμετοχή της Ελβετικής Συνομοσπονδίας στις ευρωπαϊκές πλατφόρμες για την ανταλλαγή τυποποιημένων προϊόντων ενέργειας εξισορρόπησης (στο εξής: ευρωπαϊκές πλατφόρμες εξισορρόπησης), μεταξύ άλλων στην πλατφόρμα Trans European Replacement Reserves Exchange (ευρωπαϊκή πλατφόρμα για διασυνοριακές ανταλλαγές εφεδρειών αντικατάστασης). Σύμφωνα με το άρθρο 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο δύναται να ασκεί προσφυγή κατά των αποφάσεων που απευθύνονται σε άλλο πρόσωπο μόνον εφόσον το αφορούν άμεσα και ατομικά. Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε διττή πλάνη περί το δίκαιο, στο μέτρο που, αφενός, έκρινε –χωρίς να λάβει υπόψη το ίδιο το ουσιαστικό περιεχόμενο του επίμαχου εγγράφου– ότι το εν λόγω έγγραφο δεν συνιστά πράξη δεκτική προσφυγής ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ και, αφετέρου, προσέθεσε ένα κριτήριο σχετικά με την ύπαρξη ατομικού δικαιώματος. Το Γενικό Δικαστήριο εφόσον έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη με το σκεπτικό ότι το επίμαχο έγγραφο δεν μπορούσε να παραγάγει δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα, το Δικαστήριο δεν είναι σε θέση, σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, να αποφανθεί οριστικά επί της διαφοράς. Η υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί του ζητήματος αν το επίμαχο έγγραφο αφορά άμεσα και ατομικά την αναιρεσείουσα καθώς και, εφόσον συντρέχει περίπτωση, επί του αιτήματος περί ακυρώσεως του εν λόγω εγγράφου.

169 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) απόφαση της 13ης Ιουνίου 2024 στην υπόθεση C-40/23 P [Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου των Κάτω Χωρών]: Αίτηση αναιρέσεως – Κρατικές ενισχύσεις – Νόμος που απαγορεύει τη χρησιμοποίηση του άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας – Πρόωρη παύση λειτουργίας μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα – Χορήγηση αποζημίωσης – Απόφαση που κηρύσσει το μέτρο συμβατό με την εσωτερική αγορά χωρίς να αποφανθεί επί της ύπαρξης κρατικής ενίσχυσης - Άσκηση της αρμοδιότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Παρατηρήσεις: Νικόλαος Εμ. Ζευγώλης

180 Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο πενταμελές τμήμα) απόφαση της 25ης Σεπτεμβρίου 2024 στην υπόθεση T‑485/21 [Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen (BNetzA)]: Προσφυγή της Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen (BNetzA κατά του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας (ACER), για την ακύρωση της αποφάσεως του συμβουλίου προσφυγών του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας (ACER), της 28ης Μαΐου 2021, με την οποία επιβεβαιώθηκε η απόφαση 30/2020 του ACER, της 30ής Νοεμβρίου 2020, επί της προτάσεως των διαχειριστών συστημάτων μεταφοράς ηλεκτρικής ενεργείας (στο εξής: ΔΣΜ) της περιφέρειας που περιλαμβάνει το Βέλγιο, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Κροατία, το Λουξεμβούργο, την Ουγγαρία, τις Κάτω χώρες, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία και τη Σλοβακία (στο εξής: περιφέρεια CORE) για τον υπολογισμό της καλούμενης δυναμικότητας «CORE», σχετικά με τη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους αναδιανομής και αντίρροπης συναλλαγής, και απορρίφθηκε η προσφυγή της στην υπόθεση A-001-2021. Έγκριση από τον ACER της μεθοδολογίας επιμερισμού του κόστους αναδιανομής και αντίρροπης συναλλαγής και καθορισμός του ανώτατου επιτρεπόμενου επιπέδου για τις νόμιμες βροχοειδείς ροές σύμφωνα με το άρθρο 16, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943. Το ΔΕΕ ακυρώνει την απόφαση του συμβουλίου προσφυγών του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας (ACER) της 28ης Μαΐου 2021, η οποία εκδόθηκε στην υπόθεση A‑001‑2021 (ενοποιημένο κείμενο), καθόσον με την απόφαση αυτή του συμβουλίου προσφυγών επιβεβαιώθηκε η απόφαση 30/2020 του ACER, της 30ής Νοεμβρίου 2020, σχετικά με την πρόταση των διαχειριστών συστημάτων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας της περιφέρειας που περιλαμβάνει το Βέλγιο, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Κροατία, το Λουξεμβούργο, την Ουγγαρία, τις Κάτω χώρες, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία και τη Σλοβακία για τον υπολογισμό της καλούμενης δυναμικότητας «CORE», σχετικά με τη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους αναδιανομής ή αντίρροπης συναλλαγής, και απορρίφθηκε η προσφυγή της προσφεύγουσας στην εν λόγω υπόθεση.

198 Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απόφαση της 25ης Σεπτεμβρίου 2024 στην υπόθεση T-484/21 [Polskie sieci elektroenergetyczne S.A. (Konstancin-Jeziorna, Πολωνία) κατά Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας]: Προσφυγή της Polskie sieci elektroenergetyczne S.A κατά του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας, όπου ζητείται η ακύρωση της αποφάσεως του συμβουλίου προσφυγών του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας (ACER), της 28ης Μαΐου 2021, περί επικυρώσεως της αποφάσεως αριθ. 30/2020 του ACER, της 30ής Νοεμβρίου 2020, επί της προτάσεως των διαχειριστών συστημάτων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας της περιφέρειας που περιλαμβάνει το Βέλγιο, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Κροατία, το Λουξεμβούργο, την Ουγγαρία, τις Κάτω Χώρες, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία και τη Σλοβακία για τον υπολογισμό της δυναμικότητας με την ονομασία «CORE», σχετικά με τη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους αναδιανομής και αντίρροπης συναλλαγής, και περί απορρίψεως της προσφυγής της στην υπόθεση A-

198 Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πέμπτο πενταμελές τμήμα) απόφαση της 27ης Νοεμβρίου 2024 στην υπόθεση T-526/19 RENV [Nord Stream 2 AG, κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης]: Προσφυγή της Nord Stream 2 AG με την οποία ζητείται η ακύρωση της οδηγίας (ΕΕ) 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Απριλίου 2019, για την τροποποίηση της οδηγίας 2009/73/ΕΚ σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά φυσικού αερίου (ΕΕ 2019, L 117, σ. 1). Η προσβαλλόμενη οδηγία είναι κατάλληλη για την επίτευξη των σκοπών της ασφάλειας δικαίου και της συνοχής του νομικού πλαισίου τους οποίους επιδιώκει κατά κύριο λόγο, καθόσον διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2009/73 και, επομένως, τις υποχρεώσεις που προβλέπει η οδηγία αυτή. Η προσφεύγουσα δεν τυγχάνει ούτε της εξαίρεσης βάσει του άρθρου 36, όπως τροποποιήθηκε, ούτε της παρέκκλισης βάσει του άρθρου 49α κατά την ημερομηνία έκδοσης της προσβαλλόμενης οδηγίας· δεν είναι ικανό να αποδείξει ότι ο νομοθέτης παραβίασε την αρχή της ασφάλειας δικαίου και τη συνακόλουθή της αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Δεν αποδεικνύεται ούτε ο προδήλως ακατάλληλος χαρακτήρας της επιλογής στην οποία προέβη ο νομοθέτης με το άρθρο 49α, η οποία συνίσταται στον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής της παρέκκλισης που προβλέπει η διάταξη αυτή μέσω του κριτηρίου της ολοκλήρωσης πριν από τις 23 Μαΐου 2019, ούτε ο αδικαιολόγητος χαρακτήρας ενδεχόμενης διαφορετικής μεταχείρισης

Βιβλιοπαρουσιάσεις

223 Θεόδωρος Πανάγος/Δήμητρα Βαγιωνά, Εισαγωγή στην Χωροθέτηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Νομικό πλαίσιο – Χωροταξία – Νομολογία, από την Ε. Μαρινοπούλου