Ι. Σπυριδάκης, Εγχειρίδιο Αστικού Δικαίου - Εμπράγματο Δίκαιο, τόμ. 3, 2025

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

I. ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΚ

1. Περιεχόμενο

2. Ιστορική καταγωγή

3. Έννοια Εμπραγμάτου Δικαίου

4.

Η λειτουργική σημασία του ΕμπρΔ. (4.1. Γενικά. – 4. 2. Η σημασία του ΕμπρΔ για το άτομο. – 4. 3. Σημασία του ΕμπρΔ για την κοινωνία. – 4. 4. ΕμπρΔ και οικονομικό–πολιτικό σύστημα)

5. Φύση των κανόνων του ΕμπρΔ

II. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Α. ΤΟ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

6. Έννοια του εμπράγματου δικαιώματος. (6.1. Έννοια. – 6. 2. Τα στοιχεία της έννοιας του εμπράγματου δικαιώματος. – 6.2.1. Εξουσία πάνω σε πράγμα [ή σε δικαίωμα]. – 6.2.2. Εξουσία άμεση. – 6.2.3. Εξουσία απόλυτη. – 6.2.4. Σχέση αμεσότητας και απολυτότητας του εμπράγματου δικαιώματος)

7.

Το περιεχόμενο του εμπράγματου δικαιώματος. – (7.1. Γενικά. – 7.2. Το «θετικό» περιεχόμενο του εμπράγματου δικαιώματος. – 7.3. Το «αρνητικό» περιεχόμενο του εμπράγματου δικαιώματος)

8. Εμπράγματο δικαίωμα και εμπράγματη σχέση. (8.1. Εμπράγματο δικαίωμα ή εμπράγματη σχέση; – 8.2. Το σύστημα των εμπράγματων δικαιωμάτων αποτελεί το σύστημα της οριστικής ρυθμίσεως των εμπράγματων σχέσεων)

9. Περιορισμοί του εμπράγματου δικαιώματος

10. Το υποκείμενο του εμπράγματου δικαιώματος

11. Το αντικείμενο του εμπράγματου δικαιώματος

12. Κτήση και απώλεια του εμπράγματου δικαιώματος. (12.1. Γενικά. – 12.2. Τρόποι κτήσεως)

13. Σύγκρουση εμπράγματων δικαιωμάτων

14. Προστασία των εμπράγματων δικαιωμάτων. (14.1. Για την αυτοδύναμη προστασία. – 14.2. Για την ένδικη προστασία)

15. Διακρίσεις των εμπράγματων δικαιωμάτων. (15.1. Γενικά. – Διακρίσεις των εμπράγματων δικαιωμάτων του ΑΚ. – 15.2.1. Ανάλογα με το περιεχόμενο. – 15.2.2. Ανάλογα με το αντικείμενο. – 15.2.3. Ανάλογα με τον τρόπο προσδιορισμού του υποκειμένου. – 15.2.4. Ανάλογα με το βαθμό πληρότητας. 15.3. Εμπράγματα δικαιώματα δυνάμει ειδικών νόμων. –15.3.1. Η μεταλλειοκτησία. – 15.3.2. Χωριστή κυριότητα του Κράτους πάνω σε ορισμένες ιαματικές πηγές. – 15.3.3. Το δικαίωμα προτιμήσεως του Κράτους ως προς ακίνητα που βρίσκονται σε οικιστικές περιοχές. – 15.3.4. Άλλα δικαιώματα. – 15.4. Δικαιώματα του προϊσχύοντος δικαίου. – 15.4.1. Η εμφύτευση. – 15.4.2. Η επιφάνεια. – 15.4.3. Δικαίωμα χωριστής κυριότητας πάνω σε φυτεία, δέντρα, ή οικοδομή)

16. Η καλούμενη «εμπραγμάτωση» ενοχικών δικαιωμάτων. (16.1. Εμπράγματο και ενοχικό δικαίωμα. – 16.2. Η «εμπραγμάτωση» ενοχικών δικαιωμάτοιν. –16.3. Η πραγματοπαγής ενοχή)

17. Ιδιαίτερες εκδηλώσεις του εμπράγματου δικαιώματος. (17.1. Γενικά. – 17.2. Η εξουσία διώξεως. – 17.3. Η εξουσία της παρακολουθήσεως. – 17.4. Ο κανόνας της προτιμήσεως)

Β. ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

18. Γενικά

19. Η αρχή του κλειστού αριθμού (numerus clausus) των εμπράγματων δικαιωμάτων. (19.1. Γενικά. – 19.2. Η αρχή του κλειστού αριθμού σε στενή έννοια. – 19.3. Η αρχή της τυπικότητας. – 19.4. Η δικαιολογία της αρχής. – 19.5. Η αρχή του numerus clausus και η αυτονομία της ιδιωτικής βουλήσεως)

20. Η αρχή της ειδικότητας. (20.1. Γενικά. – 20.2. Ειδικότερα στα δικαιώματα εμπράγματης ασφάλειας. – 20.3. Η εξατομίκευση των πραγμάτων)

21. Η αρχή της δημοσιότητας. (21.1. Γενικά. – 21.2. Η τυπική δημοσιότητα. – 21.3. Η ουσιαστική δημοσιότητα)

22. Η αρχή της χρονικής προτεραιότητας ή προγενεσίας ή προτερήσεως. (22.1. Έννοια. – 22.2. Δικαιολογία. –22.3. Έκταση εφαρμογής. – 22.4. Διασπάσεις της αρχής)

23. Η αρχή ότι περιορισμένο εμπράγματο δικαίωμα μόνο πάνω σε αλλότριο πράγμα μπορεί να υπάρξει. (23.1. Δικαιολογία. – 23.2. Εκδηλώσεις της αρχής. – 23.3. Διασπάσεις της αρχής)

24. Η αρχή της οικονομικής αξιοποιήσεως. (24.1. Έννοια. – 24.2. Εκδηλώσεις της αρχής)

25. Η αρχή της ενότητας του οικονομικού σκοπού του (σύνθετου) πράγματος. (25.1. Έννοια. – 25.2. Εκδηλώσεις της αρχής)

26. Η αρχή της προστασίας της (υποκειμενικής) καλής πίστεως. (26.1. Έννοια υποκειμενικής καλής πίστεως. – 26.2. Η προστασία της υποκειμενικής καλής πίστεως στο ΕμπρΔ)

27. Άλλες αρχές

28. Οι γενικές αρχές του ΕμπρΔ και η εναρμόνιση των συγκρουόμενων συμφερόντων. (28.1. Τα συγκρουόμενα συμφέροντα. – 28.2. Οι γενικές αρχές του ΕμπρΔ και η εναρμόνιση των συγκρουόμενων συμφερόντων)

29. Γενικές κατευθυντήριες αρχές ερμηνείας του ΕμπρΔ

III. ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ (ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ)

30. Εισαγωγικά

i. Η έννοια του πράγματος

31. Έννοια του πράγματος. (31.1. Ορισμός. –31.2. Πράγμα και αντικείμενο. – 31.3. Έννοια του πράγματος και αντιλήψεις των συναλλαγών)

32. Τα στοιχεία της έννοιας του πράγματος. (32.1. Το ενσώματο. – 32.2. Το απρόσωπο. – 32.3. Η αυθυπαρξία. – 32.4. Η δυνατότητα ανθρώπινης εξουσιάσεως. – 32.5. Άλλα στοιχεία της έννοιας του πράγματος)

33. Ειδικές μορφές εμφανίσεως πραγμάτων. (33.1. Γενικά. – 33.2. Συμπληρωματικά πράγματα. – 33.3. Σωρός πραγμάτων)

ii. Διακρίσεις των πραγμάτων

34. Κινητά και ακίνητα. (34.1. Έννοια ακινήτου. – 34.2. Έννοια κινητού. – 34.3. Σημασία της διακρίσεως. – 34.4. Ειδικές κατηγορίες κινητών πραγμάτων. – 34.5. Η διάκριση των ακινήτων σε αγροτικά και αστικά)

35. Αντικαταστατά και μη αντικαταστατά. (35.1. Έννοια αντικαταστατών. – 35.2. Έννοια μη αντικαταστατών. – 35.3. Το κριτήριο της διακρίσεως. – 35.4. Σημασία της διακρίσεως. – 35.5. Σχέση προς τη διάκριση ενοχών γένους και είδους)

36. Αναλωτά και μη αναλωτά. (36.1. Έννοια αναλωτού. –36.2. Έννοια μη αναλωτού. – 36.3. Το κριτήριο της διακρίσεως. – 36.4. Σημασία της διακρίσεως)

37. Διαιρετά και αδιαίρετα. (37.1. Έννοια του διαιρετού. –37.2. Έννοια αδιαιρέτου. – 37.3. Σημασία της διακρίσεως. – 37.4. Σχέση της διακρίσεως προς τη διάκριση των δικαιωμάταιν σε διαιρετά και αδιαίρετα)

38. Κύρια και παρεπόμενα. (38.1. Γενικά. – 38.2. Έννοια κυρίου και παρεπομένου. – 38.3. Σημασία της διακρίσεως)

39. Αλλες διακρίσεις

iii. Περιουσιακές ομάδες

40. Γενικά

41. Ομάδα πραγμάτων. (41.1. Έννοια. – 41.2. Ρύθμιση)

42. Περιουσία. (42.1. Έννοια. – 42.2. Κινητή και ακίνητη περιουσία. – 42.3. Ρύθμιση)

43. Ομάδα δικαίου (ή περιουσίας). (43.1. Έννοια. –43.2. Ρύθμιση)

44. Επιχείρηση (44.1. Έννοια. – 44.2. Ρύθμιση)

iv. Συστατικά και παραρτήματα

45. Η διάκριση των πραγμάτων σε απλά και σύνθετα. (45.1. Έννοια απλού πράγματος. – 45.2. Έννοια σύνθετου πράγματος)

46. Η αρχή της ενότητας του οικονομικού σκοπού και τα σύνθετα πράγματα

47. Συστατικά. (47.1. Έννοια συστατικού. – 47.2. Διακρίσεις των συστατικών. – 47.3. Τα κριτήρια της ιδιότητας ουσιώδους συστατικού. – 47.3.1. Γενικά. – 47.3.2. Το γενικό κριτήριο. – 47.3.3. Το κριτήριο του άρθρου 954 § 1 ΑΚ. – 47.3.4. Το κριτήριο του άρθρου 954 § 2 ΑΚ. – 47.3.5. Παραδείγματα ουσιωδών συστατικών. – 47.4. Ακίνητα ως συστατικά ακινήτου. – 47.5. Κατά επίφαση συστατικά.– 47.6. Επουσιώδη συστατικά. – 47.7. Ρύθμιση των συστατικών. – 47.7.1. Η ρύθμιση των ουσιωδών συστατικών. – 47.7.2. Τα κατά επίφαση συστατικά. – 47.7.3. Τα επουσιώδη συστατικά)

48. Παραρτήματα. (48.1. Έννοια παραρτήματος. – 48.2. Προϋποθέσεις της ιδιότητας του παραρτήματος. – 48.3. Τα παραρτήματα των άρθρων 959 και 960 ΑΚ. – 48.4. Παραδείγματα. – 48.5. Ρύθμιση των παραρτημάτων)

49. Κριτική της τριμερούς διακρίσεως ουσιωδών συστατικών – επουσιωδών συστατικών – παραρτημάτων

v. Καρποί, ωφελήματα, βάρη

50. Γενικά

51. Καρποί. (51.1. Έννοια και είδη καρπών. – 51.2. Καρποί πράγματος. – 51.3. Καρποί δικαιώματος. – 51.4. Επιμερισμός των καρπών)

52. Ωφελήματα

53. Βάρη του πράγματος, (53.1. Έννοια. – 53.2. Επιμερισμός βαρών)

vi. Πράγματα εκτός συναλλαγής

54. Γενικά

55. Τα κοινά τοις πάσι

56. Τα κοινόχρηστα πράγματα. (56.1. Έννοια. – 56.2. Παραδείγματα. – 56.3. Πώς ένα πράγμα γίνεται κοινόχρηστο. – 56.4. Η κυριότητα πάνω στα κοινόχρηστα πράγματα. – 56.5. Περιεχόμενο της κοινής χρήσεως. – 56.6. Φύση της κοινής χρήσεως. – 56.7. Προστασία της κοινής χρήσεως. – 56.8. Σύγκρουση μεταξύ περισσότερων δικαιούχων. – 56.9. Σφαίρα εξουσίας της διοικήσεως. – 56.10. Ιδιαίτερα ιδιωτικά δικαιώματα πάνω στα κοινόχρηστα. –56.11. Κοινόχρηστα και προστασία του περιβάλλοντος)

57. Πράγματα προορισμένα να εξυπηρετούν δημοσιολογικούς σκοπούς. (57.1. Ορολογικά. – 57.2. Χαρακτηριστικό. – 57.3. Περιπτωσιολογία. – 57.4. Η κυριότητα)

58. Λήξη της ιδιότητας του πράγματος ως εκτός συναλλαγής

IV. ΝΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

59. Έννοια νομής και κατοχής. (59.1. Έννοια κατοχής. 59.2. Έννοια νομής. – 59.3. Συγγενείς έννοιες. – 59.3.1 Διακράτηση. – 59.3.2. Βοηθός νομής. – 59.3.3. Βοηθός κατοχής. – 59.4. Διαφορά νομής και κατοχής. – 59.5. Σύμπτωση νομής και κατοχής στο ίδιο πρόσωπο)

60. Νομή, κατοχή και εμπράγματο δικαίωμα

61. Φύση της νομής και της κατοχής

62. Η λειτουργική σημασία της νομής. (62.1. Η νομή σύστημα προσωρινής ρυθμίσεως των εμπράγματων σχέσεων. – 62.2. Η νομή μέσο δημοσιότητας των εμπράγματων σχέσεων σε κινητά. – 62.3. Η νομή κινητού τεκμήριο [μαχητό] ότι ο νομέας είναι κύριος του κινητού. – 62.4. Η νομή προϋπόθεση κτήσεως κυριότητας κλπ. με χρησικτησία. – 62.5. Η νομή προϋπόθεση καλόπιστης κτήσεως εμπράγματου δικαιώματος πάνω σε κινητό από μη κύριο)

63. Υποκείμενο και αντικείμενο της νομής και κατοχής. (63.1. Υποκείμενο της νομής και κατοχής. – 63.2. Αντικείμενο της νομής και κατοχής)

Β. ΕΙΔΗ ΝΟΜΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ

64. Γενικά

65. Η καθολική νομή και καθολική κατοχή. (65.1. Έννοια καθολικής νομής. – Ορολογία. – 65.2. Έννοια καθολικής κατοχής. – 65.3. Διάφορες μορφές της καθολικής νομής και κατοχής)

66. Οιονεί νομή και οιονεί κατοχή. (66.1. Έννοια οιονεί νομής. Ορολογία. – 66.2. Έννοια οιονεί κατοχής. – 66.3. Διάκριση της οιονεί νομής από την καθολική νομή. – 66.4. Διάφορες μορφές της οιονεί νομής και κατοχής)

67. Συννομή και συγκατοχή. (67.1. Έννοια συννομής. Ορολογία. – 67.2. Έννοια συγκατοχής. – 67.3. Η ρύθμιση της συννομής και της συγκατοχής. – 67.4. Διάφορες μορφές της συννομής και της συγκατοχής)

68. Νομή και κατοχή μέρους πράγματος. (68.1. Έννοια νομής μέρους πράγματος. – 68.2. Έννοια κατοχής μέρους πράγματος. – 68.3. Έννοια μέρους πράγματος. –68.4. Πρακτική σημασία της νομής μέρους πράγματος. – 68.5. Η ρύθμιση της νομής μέρους πράγματος. – 68.6. Διάφορες μορφές της νομής μέρους πράγματος)

69. Πλασματική νομή. (69.1. Έννοια. –69.2. Περιπτωσιολογία)

70. Η «κλιμακωτή» κατοχή. (70.1. Έννοια. – 70.2. Η πρακτική σημασία)

70Α. Περιεχόμενο νομής και κατοχής

Γ. ΚΤΗΣΗ ΝΟΜΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ

71. Γενικά

72. Η πρωτότυπη κτήση της νομής. (72.1. Έννοια. –72.2. Η σύμπτωση του corpus και του animus. – 72.2.1. Η φυσική εξουσία. –72.2.2. Η διάνοια κυρίου. – 72.2.3. Πράξεις νομής. –72.3. Νομική φύση. – 72.4. Πρωτότυπη κτήση άλλων ειδών νομής)

73. Παράγωγη κτήση της νομής. (73.1. Έννοια. Ορολογία. – 73.2. Η παράγωγη κτήση ειδική διαδοχή. –73.3. Η «παράδοση» της νομής. 73.3.1. Προϋποθέσεις. –73.3.2. Νομική φύση της παραδόσεως. – 73.4. Τα υποκατάστατα της [υλικής] παραδόσεως. – 73.4.1. Γενικά. –73.4.2. «Μακρά χειρί» παράδοση. – 73.4.3. «Βραχεία χειρί» παράδοση. – 73.4.4. Αντιφώνηση νομής. – 73.4.5. Έκταξη νομής. – 73.4.6. Μεταβίβαση της νομής διά μεταβιβάσεως της φορτωτικής. – 73.4.7. Νομική φύση των υποκατάστατων της [υλικής] παραδόσεως)

74. Κτήση της νομής με αντιπρόσωπο. (74.1. Αντιπροσώπευση του αποκτώντος. – 74.1.1. Γενικά. – 74.1.2. Προϋποθέσεις. – 74.2. Αντιπροσώπευση του μεταβιβάζοντος. – 74.3. Αντιπροσώπευση μεταβιβάζοντος και αποκτώντος)

75. Κτήση της νομής με κληρονομική διαδοχή, (75.1. Γενικά. – 75.2. Η ρύθμιση. – 75.3. Κληρονομική διαδοχή στις αγωγές της νομής. – 75.4. Κληρονομική διαδοχή στη νομή και φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα. – 75.5. Συνέπεια του κληρονομητού της νομής. – 75.6. ΑΚ 983 και οιονεί καθολική διαδοχή)

76. Κτήση της οιονεί νομής και άλλων ειδών νομής

77. Κτήση της κατοχής. (77.1. Γενικά. –77.2. Πρωτότυπη και παράγωγη κτήση της κατοχής. – 77.2.1. Πρωτότυπη κτήση της κατοχής. – 77.2.2. Παράγωγη κτήση της κατοχής. – 77.3. Κτήση της κατοχής με αντιπρόσωπο. – 77.4. Κτήση της κατοχής με κληρονομική διαδοχή)

Δ. ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

78. Έννοια ασκήσεως. (78.1. Γενικά. – 78.2. Άσκηση και διατήρηση νομής και κατοχής)

79. Τρόποι ασκήσεως της νομής και της κατοχής. (79.1. Γενικά. – 79.2. Αυτοπρόσωπη άσκηση. – 79.2.1. Αυτοπρόσωπη άσκηση της νομής. – 79.2.2. Αυτοπρόσωπη άσκηση της κατοχής. – 79.3. Άσκηση «δι’ άλλου». – 79.3.1. Άσκηση της νομής «δι’ άλλου». – 79.3.2. Άσκηση της κατοχής «δι’ άλλου»)

Ε. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΟΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

i. Γενικά

80. Η προσβολή της νομής. (80.1. Έννοια. – 80.2. Στοιχεία της έννοιας της προσβολής. – 80.2.1. Αποβολή. –80.2.2. Διατάραξη. – 80.2.3. Διάκριση αποβολής και διαταράξεως. – 80.2.4. Παράνομος χαρακτήρας της αποβολής ή διαταράξεως. – 80.2.5. Αποβολή ή διατάραξη χωρίς τη θέληση του νομέα)

81. Αποβολή και επιλήψιμη νομή. (81.1. Επιλήψιμη νομή. – 81.2. Επιλήψιμοι νομείς. – 81.3. Σημασία επιλήψιμης νομής. – 81.4. Σχετικότητα της επιλήψιμης νομής. – 81.5. Διάρκεια του επιλήψιμου χαρακτήρα της νομής)

ii. Η αυτοδύναμη προστασία της νομής

82. Γενικά. (82.1. Η ρύθμιση. – 82.2. Ποιοι έχουν την αυτοδύναμη προστασία. – 82.2.1. Ο προσβληθείς νομέας. – 82.2.2. Ο [καθολικός και ειδικός] διάδοχος του προσβληθέντος νομέα. – 82.2.3. Ο νόμιμος αντιπρόσωπος. – 82.2.4. Ο βοηθός νομής. – 82.2.5. Ο κάτοχος. – 82.3. Κατά τίνων χωρεί η αυτοδύναμη προστασία. – 82.4. Μορφές αυτοδύναμης προστασίας)

83. Άμυνα

84. Αυτοδικία. (84.1. Η ρύθμιση. – 84.2. Η αυτοδικία στα κινητά. – 84.3. Η αυτοδικία στα ακίνητα. – 84.4. Υπέρβαση των ορίων της αυτοδικίας)

iii. Η δικαστική προστασία της νομής

85. Η αγωγή της αποβολής. (85.1. Έννοια. – 85.2. Ενάγων. – 85.3. Εναγόμενος. – 85.4. Βάση της αγωγής. – 85.5. Αίτημα της αγωγής. – 85.6. Άμυνα του εναγομένου. – 85.6.1. Άρνηση της βάσεως της αγωγής. – 85.6.2. Ένσταση επιλήψιμης νομής. – 85.6.3. Ένσταση δικαιώματος του εναγόμενου ως προς το πράγμα. – 85.6.4. Ένσταση παραγραφής. – 85.7. Δικονομικά θέματα. – 85.7.1. Καθ’ ύλη αρμόδιο δικαστήριο. – 85.7.2. Εγγραφή στα βιβλία διεκδικήσεων. – 85.7.3. Σώρευση αγωγών. – 85.7.4. Απόδειξη της νομής)

86. Η αγωγή της διαταράξεως. (86.1. Έννοια. – 86.2. Ενάγων. – 86.3. Εναγόμενος. – 86.4. Βάση της αγωγής. – 86.5. Αίτημα της αγωγής. – 86.6. Άμυνα του εναγομένου. – 86.6.1. Άρνηση της βάσεως της αγωγής. – 86.6.2. Ένσταση επιλήψιμης νομής. – 86.6.3. Ένσταση δικαιώματος του εναγομένου ως προς πράγμα. – 86.6.4. Ένσταση παραγραφής. – 86.7. Δικονομικά. – 86.8. Διαφορές αγωγής αποβολής και αγωγής διαταράξεως)

iv. Άλλες μορφές (ένδικης) προστασίας της νομής

87. Γενικά

88. Η αξίωση για το κινητό που περιήλθε σε ξένο ακίνητο

89. Αξίωση αδικαιολόγητου πλουτισμού. (89.1. Ρύθμιση. – 89.2. Προϋποθέσεις. – 89.3. Περιεχόμενο της αξιώσεως. – 89.4. Πρακτική σημασία. – 89.5. Σύγκριση αγωγής αποβολής και αξιώσεως αδικαιολόγητου πλουτισμού)

90. Αξίωση αποζημιώσεως για αδικοπραξία

91. Αναγνωριστική αγωγή

92. Ασφαλιστικά μέτρα

93. Ανακοπή κατά της αναγκαστικής εκτελέσεως

94. Προστασία της νομής του Δημοσίου και των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως

95. Πουβλικιανή αγωγή

v. Προστασία οιονεί νομής, νομής μέρους πράγματος, συννομής

96. Γενικά

97. Προστασία οιονεί νομής

98. Προστασία νομής μέρους πράγματος

99. Προστασία συννομής. (99.1. Η ρύθμιση. – 99.2. Προστασία της συννομής κατά τρίτων. – 99.3. Προστασία κατά συννομέων)

vi. Προστασία της κατοχής

100. Η προστασία της κατοχής. (100.1. Η προστατευόμενη κατοχή. – 100.2. Κατά τίνων προστατεύεται η κατοχή. –100.3. Αυτοδύναμη προστασία της κατοχής; – 100.4. Ειδικότερα η ένδικη προστασία. – 100.5. Προστασία στις περιπτώσεις «κλιμακωτής» κατοχής. – 100.6. Ειδικότερα η αγωγή αποβολής ή διαταράξεως του νομέα κατά του κατόχου)

ΣΤ. ΑΠΩΛΕΙΑ ΝΟΜΗΣ (ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ)

101. Γενικά. (101.1. Έννοια απώλειας της νομής. – 101.2. Η ρύθμιση)

102. Απώλεια νομής που ασκείται αυτοπροσώπως. (102.1. Παύση της φυσικής εξουσίας. – 102.2. Παύση της διάνοιας κυρίου)

103. Απώλεια της νομής που ασκείται «δι’ άλλου». (103.1. Γενικά. – 103.2. Απώλεια της νομής με τη θέληση του νομέα. – 103.3. Απώλεια της νομής διαμέσου του άλλου [κατόχου]. – 103.3.1. Απώλεια της φυσικής εξουσίας από τον κάτοχο. – 103.3.2. Αντιποίηση νομής)

V. Η ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

104. Έννοια κυριότητας. (104.1. Έννοια. – 104.2. Στοιχεία της έννοιας της κυριότητας. – 104.2.1. Πράγμα. – 104.2.2. Εξουσία άμεση. – 104.2.3. Εξουσία απόλυτη. – 104.2.4. Εξουσία καθολική. – 104.3. Διάκριση από άλλες έννοιες. – 104.3.1. Κυριότητα και περιορισμένα εμπράγματα δικαιώματα. – 104.3.2. Κυριότητα και νομή. – 104.3.3. Κυριότητα και ιδιοκτησία)

105. Περιεχόμενο της κυριότητας. (105.1. Θετικό και αρνητικό περιεχόμενο. –105.1.1. Θετικό περιεχόμενο. – 105.1.2. Αρνητικό περιεχόμενο. – 105.2. Όρια του περιεχομένου. – 105.2.1. Ο νόμος. – 105.2.2. Τα δικαιώματα τρίτων)

106. Υποκείμενο και αντικείμενο της κυριότητας (106.1. Υποκείμενο. – 106.2. Αντικείμενο της κυριότητας)

B. ΕΙΔΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ

107. Γενικά

108. Πλήρης κυριότητα

109. Ιδιοκτησία ορόφου

110. Κάθετη ιδιοκτησία

110Α. Νομική φύση οριζόντιας και κάθετης ιδιοκτησίας

110Β. Γενεσιουργοί λόγοι οριζόντιας (και κάθετης) ιδιοκτησίας

111. Συγκυριότητα. (111.1. Έννοια και ρύθμιση. – 111.2. Γενεσιουργοί λόγοι. –111.3. Δικαιώματα και υποχρεώσεις των συγκυρίων. – 111.4. Άσκηση των προστατευτικών της κυριότητας αγωγών. –111.5. Πραγματική δουλεία εις βάρος ή υπέρ του κοινού. –111.6. Λύση της συγκυριότητας)

112. Ψιλή κυριότητα – περιορισμένη κυριότητα. (112.1. Ψιλή κυριότητα. – 112.2. Περιορισμένη κυριότητα. – 112.3. Χρονομεριστική κυριότητα και μίσθωση)

113. Μετακλητή κυριότητα

Γ. ΓΕΙΤΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

i. Γενικά

114. Έννοια. Δικαιολογία. (114.1. Έννοια. – 114.2. Δικαιολογία. – 114.3. Η έννοια «γειτονικά ακίνητα»)

115. Η ρύθμιση

116. Οι περιορισμοί του γειτονικού δικαίου, (116.1. Περιεχόμενο των περιορισμών. – 116.2. Αμεσοι και έμμεσοι περιορισμοί. – 116.2.1. Άμεσοι. – 116.2.2. Έμμεσοι)

117. Η σχέση της γειτονίας

ii. Οι άμεσοι περιορισμοί

118. Εκπομπές. (118.1. Η ρύθμιση. – 118.2. Έννοια εκπομπών. – 118.3. Προϋποθέσεις της υποχρεώσεως ανοχής των εκπομπών. – 118.3.1. Οι εκπομπές δεν παραβλάπτουν ουσιωδώς τη χρήση του βλαπτόμενου ακινήτου. – 118.3.2. Εκπομπές συνήθεις. – 118.3.3. Το ζήτημα της προτεραιότητας. – 118.3.4. θέματα αποδείξεως. – 118.4. Εκπομπές από ακίνητα που χρησιμοποιούνται για δημόσιους σκοπούς. – 118.5. Προστασία κατά παράνομων εκπομπών. – 118.6. Προληπτική προστασία κατά επιβλαβών εγκαταστάσεων. – 118.7. Συμβατική ρύθμιση του θέματος των εκπομπών. – 118.8. ΑΚ 1003–1005 και προστασία περιβάλλοντος. – 118.9. Απαράγραπτο των σχετικών αξιώσεων)

119. Κίνδυνος καταπτώσεως οικοδομής

120. Ανόρυξη παρά το θέλημα του γείτονα

121. Ρίζες ή κλάδοι δέντρων γειτονικού ακινήτου

122. Καρποί που πέφτουν σε γειτονικό ακίνητο

123. Ανοχή επισκευών

124. Οροσήμανση ομόρων ακινήτων

125. Κανονισμός ορίων

126. Διαχώρισμα συνεχόμενων ακινήτων

127. Δέντρο «επί του ορίου»

128. Υποχρεώσεις από τη ροή των υδάτων σε αγροτικά ακίνητα

129. Βρόχινα νερά της στέγης

130. Νερό για τη χρήση χωριού

iii. Οι έμμεσοι περιορισμοί

131. Υποχρέωση παροχής διόδου (αναγκαστική δουλεία διόδου). (131.1. Δικαιολογία της ρυθμίσεως. – 131.2. Η ρύθμιση. – 131.2.1. Προϋπόθεση. – 131.2.2. Δικαιούχος. –131.2.3. Υπόχρεος. – 131.2.4. Η παροχή της διόδου. –131.2.5. Αποζημίωση. – 131.2.6. Προστασία του δικαιώματος διόδου. – 131.2.7. Κατάργηση της διόδου. – 131.3. Η φύση του δικαιώματος διόδου. – 131.4. Απαράγραπτο της αξιώσεως παροχής διόδου)

132. Υποχρεώσεις του έχοντος φρέαρ ή πηγή (αναγκαστική δουλεία αντλήσεως ύδατος)

133. Διοχέτευση ύδατος μέσα από ξένο αγρό (αναγκαστική δουλεία διοχετεύσεως ύδατος)

134. Διέλευση σωλήνων ή καλωδίων (αναγκαστική δουλεία διελεύσεως σωλήνων ή καλωδίων)

iv. Ενοικοδόμηση σε αλλότριο ακίνητο

135. Ενοικοδόμηση σε αλλότριο ακίνητο. (135.1. Γενικά. – 135.2. Προϋποθέσεις. – 135.2.1. Ανέγερση οικοδομής. –135.2.2. Ανέγερση οικοδομής από τον κύριο του οικοπέδου. 135.2.3. Επέκταση της οικοδομής στο γειτονικό ακίνητο. – 135.2.4. Καλή πίστη του ενοικοδομούντος. – 135.2.5. Έλλειψη διαμαρτυρίας του γείτονα. – 135.2.6. Το βάρος αποδείξεως. – 135.3. Συνέπεια. – 135.4. Ανάλογη εφαρμογή της ΑΚ 1010)

Δ. ΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ

i. Γενικά

136. Οι τρόποι κτήσεως κυριότητας

137. Διάκριση δικαίου κινητών και δικαίου ακινήτων

138. Η εμπράγματη σύμβαση. (138.1. Έννοια. – 138.2. Η εμπράγματη σύμβαση ως εκποιητική δικαιοπραξία. – 138.3. Η εμπράγματη σύμβαση ως δικαιοπραξία επιδόσεως.– 138.4. Η προβληματική της εμπράγματης συμβάσεως μεταβιβάσεως της κυριότητας. – 138.5. Εμπράγματη σύμβαση υπέρ τρίτου;)

ii. Παράγωγη κτήση κυριότητας ακινήτου

139. Κτήση κυριότητας ακινήτου με σύμβαση (μεταβίβαση της κυριότητας ακινήτου). (139.1. Η ρύθμιση. – 139.2. Η μεταβιβαστική συμφωνία. – 139.2.1. Ο μεταβιβάζων. – 139.2.2. Ο αποκτών. – 139.2.3. Η συμφωνία. – 139.2.4. Τύπος. –139.2.5. Νόμιμη αιτία. – 139.2.6. Μεταγραφή. – 139.3. Σχέση μεταβιβαστικής συμβάσεως και μεταγραφής. – 139.4. Ειδικά θέματα. – 139.4.1. Σύναψη της συμβάσεως με αντιπρόσωπο. – 139.4.2. Αίρεση και προθεσμία στη μεταβιβαστική σύμβαση. – 139.4.3. Προσύμφωνο για μεταβίβαση ακινήτου. – 139.4.4. – Σύμφωνο προαιρέσεως για μεταβίβαση ακινήτου. – 139.4.5. Συναίνεση ή έγκριση μεταβιβάσεως ακινήτου από μη κύριο. –139.4.6. Καταπιστευτική μεταβίβαση κυριότητας ακινήτου για εξασφάλιση απαιτήσεως. – 139.4.7. Διαδοχικές μεταβιβάσεις του ίδιου ακινήτου. – 139.4.8. Η παράδοση της νομής του μεταβιβαζομένου ακινήτου. – 139.4.9. Ακυρότητα μεταγραφείσας μεταβιβάσεως. – 139.4.10. Ακύρωση μεταγραφείσας μεταβιβάσεως)

140. Κτήση κυριότητας ακινήτου με κληρονομική διαδοχή κλπ. (140.1. Γενικά. –140.2. Η μεταγραφή)

iii. Παράγωγη κτήση κυριότητας κινητού

141. Κτήση κυριότητας κινητού με σύμβαση (μεταβίβαση της κυριότητας κινητού). (141.1. Η ρύθμιση. – 141.2. Η μεταβιβαστική συμφωνία. –141.2.1. Ο μεταβιβάζων. 141.2.2. Ο αποκτών. 141.2.3. Η συμφωνία, – 141.2.4. Τύπος. – 141.2.5. Σιωπηρή κατάρτιση της συμφωνίας. – 141.2.6. Νόμιμη αιτία. – 141.3. Παράδοση της νομής. – 141.4. Η εμπράγματη σύμβαση μεταβιβάσεως της κυριότητας κινητού. – 141.4.1. Η κατάρτιση της εμπράγματης συμβάσεως μεταβιβάσεως της κυριότητας κινητού. – 141.4.2. Ο αναιτιώδης χαρακτήρας της εμπράγματης συμβάσεως μεταβιβάσεως της κυριότητας κινητού. Διασπάσεις της αρχής. – 141.5. Ειδικά θέματα. – 141.5.1. Μεταβίβαση κυριότητας κινητού με εκχώρηση της διεκδικητικής αγωγής. – 141.5.2. Μεταβίβαση της κυριότητας κινητού και άμεση αντιπροσώπευση. – 141.5.3. Μεταβίβαση κυριότητας κινητού και έμμεση αντιπροσώπευση. – 141.5.4. Αίρεση και προθεσμία στη σύμβαση μεταβιβάσεως, – 141.5.5. Καταπιστευτική μεταβίβαση κυριότητας κινητού για εξασφάλιση απαιτήσεως. – 141.5.6. Ακύρωση μεταβιβάσεως κυριότητας κινητού. – 141.5.7. Ειδικές διατάξεις για τη μεταβίβαση ορισμένων κινητών. – 141.5.8. Εμπράγματα δικαιώματα τρίτων στο μεταβιβασθέν)

142. Κτήση κινητού παρά μη κυρίου. (142.1. Ρύθμιση. Δικαιολογία. – 142.2. Παράγωγη ή πρωτότυπη κτήση; – 142.3. Προϋποθέσεις. – 142.3.1. Η συμφωνία μεταβιβάσεως της κυριότητας. – 142.3.2. Η παράδοση της νομής στον αποκτώντα. – 142.3.3. Καλόπιστη κτήση δεν χωρεί στην περίπτωση μεταβιβάσεως με εκχώρηση διεκδικητικής αγωγής. – 142.3.4. Έλλειψη κυριότητας του μεταβιβάζοντος. – 142.3.5. Καλή πίστη του αποκτώντος. – 142.4. Συνέπεια. – 142.4.1. Σχέσεις πραγματικού κυρίου και αποκτώντος. – 142.4.2. Σχέσεις πραγματικού κυρίου και μετα– βιβάζοντος. – 142.4.3. Αναμεταβίβαση του κινητού στον μεταβιβάσαντα. – 142.5. Εξαίρεση για τα κλοπιμαία και τα απολωλότα. – 142.5.1. Δικαιολογία της εξαιρέσεως. – 142.5.2. Η κλοπή. – 14.2.5.3. Απώλεια. – 142.5.4. Έκταση εφαρμογής της εξαιρέσεως. – 142.6. Εξαίρεση της εξαιρέσεως – επάνοδος στον κανόνα. – 142.7. Εξαίρεση από τον κανόνα για ορισμένα κινητά. – 142.8. Εμπράγματα δικαιώματα τρίτων στο μεταβιβασθέν)

143. Κτήση κυριότητας κινητού με κληρονομική διαδοχή κλπ

iv. Πρωτότυπη κτήση κυριότητας ακινήτου

144. Η χρησικτησία. (144.1. Γενικά. – 144.1.1. Έννοια. –144.1.2. Είδη χρησικτησίας. – 144.1.3. Δικαιολογία. – 144.1.4. Πρακτική σημασία. – 144.1.5. Η ρύθμιση. – 144.2. Τακτική χρησικτησία ακινήτου. 142.2.1. Προϋποθέσεις. – 144.2.1.1. Πράγμα δεκτικό χρησικτησίας. – 144.2.1.2. Νομή του πράγματος. – 144.2.1.3. Καλή πίστη του χρησιδεσπόζοντος. – 144.2.1.4. Νόμιμος ή νομιζόμενος τίτλος. – 144.2.1.5. Σχετικά με το νόμιμο και το νομιζόμενο τίτλο. – 144.2.1.6. Χρόνος. – 144.2.1.7. Ειδικότερα η προσαύξηση χρόνου. – 144.2.2. Αποτελέσματα. – 144.2.3. Χρησικτησία ελευθερώσεως. – 144.2.4. Ειδικά θέματα. –144.2.4.1. Προστασία του χρησιδεσπόζοντος. – 144.2.4.2. Χρησικτησία μεταξύ συγκυρίων. – 144.2.4.3. Αξίωση αδικαιολόγητου πλουτισμού κατά του χρησιδεσπόζοντος; – 144.2.4.4. Η ΑΚ 1192 αρ. 5. – 144.2.4.5. Χρησικτησία και φορολογία. – 144.3. Έκτακτη χρησικτησία ακινήτου. –144.3.1. Γενικά. – 144.3.2. Προϋποθέσεις. – 144.3.3. Αποτελέσματα. – 144.3.4. Έκτακτη χρησικτησία ελευθερώσεως. – 144.3.5. Έκτακτη χρησικτησία μεταξύ συγκυρίων. – 144.3.6. Αξίωση αδικαιολόγητου πλουτισμού κατά του χρησιδεσπόζοντος; – 144.3.7. Έκτακτη χρησικτησία και αποσβεστική παραγραφή)

145. Η προσκύρωση. (145.1. Έννοια. – 145.2. Περιπτώσεις προσκυρώσεως. – 145.2.1. Τακτοποίηση οικοπέδων. – 145.2.2. Αναγκαστική απαλλοτρίωση. – 145.2.3. Αναδασμός)

146. Η επιδίκαση. (146.1. Έννοια. – 146.2. Αποτελέσματα. – 14.6.3. Περιπτώσεις επιδικάσεως)

147. Κτήση κυριότητας ακινήτου με προσαύξηση. (147.1. Γενικά. – 147.2. Η πρόσκλυση. – 147.3. Η πρόσχωση. –147.4. Εγκαταλειφθείσα κοίτη ποταμού)

148. «Ποτάμια νήσος»

v. Πρωτότυπη κτήση κυριότητας κινητού

149. Η χρησικτησία. (149.1. Η ρύθμιση. – 149.2. Πρακτική χρησιμότητα)

150. Η επιδίκαση

151. Ένωση – Συνάφεια. (151.1. Γενικά. – 151.2. Ένωση κινητού με ακίνητο. – 151.3. Συνάφεια, ένωση κινητών σε ενιαίο πράγμα)

152. Σύμμειξη και σύγχυση

153. Ειδοποιΐα. (153.1. Έννοια. – 153.2. Η ρύθμιση. –153.2.1. Περιέλευση της κυριότητας του νέου πράγματος στον παραγωγό του. – 153.2.2. Περιέλευση της κυριότητας του νέου πράγματος στον κύριο της ύλης. –153.2.3. Φύση της ρυθμίσεως. – 153.3.3 Ειδικά θέματα. – 153.3.1. Σχέση ειδοποιΐας και συνάφειας.– 153.3.2. Ειδοποιΐα και βιομηχανική παραγωγή. – 153.3.3. Ειδοποιΐα από εργολάβο. – 153.3.4. Διεύρυνση του συμφώνου επιφυλάξεως κυριότητας)

154. Δικαιώματα του απολέσαντος την κυριότητα ή άλλο εμπράγματο δικαίωμα κατά τις ΑΚ 1057–1061. (154.1. Γενικά. – 154.2. Η αξίωση αδικαιολόγητου πλουτισμού. – 154.3. Η αξίωση αποζημιώσεως για αδικοπραξία. – 154.4. Αξίωση αποδόσεως δαπανών – 154.5. Δικαίωμα αφαιρέσεως κατασκευάσματος. – 154.6. Επαναφορά της πρότερης κατάστασης. – 154.7. Αρνητική αγωγή του κυρίου του κύριου πράγματος)

155. Κατάληψη αδέσποτων. (155.1. Έννοια αδέσποτου. – 155.2. Ειδικότερα τα εγκαταλειμένα κινητά. – 155.3. Η κατάληψη αδέσποτου)

156. Εύρεση απολωλότων. Κτήση θησαυρού. (156.1. Έννοια απολωλότος. – 156.2. Εύρεση απολωλότος. – 156.3. Δικαιώματα και υποχρεώσεις ευρέτη. – 156.4. Κτήση κυριότητας από τον ευρέτη πρωτότυπη. – 156.5. Κτήση θησαυρού)

vi. Κτήση καρπών και συστατικών πράγματος

157. Γενικά. (157.1. Η ρύθμιση. 157.2. Η σειρά προτεραιότητας στην κτήση των καρπών. – 157.3. Τρόπος κτήσεως της κυριότητας των καρπών)

158. Η κτήση των καρπών κλπ. από τον κύριο του πράγματος

159. Η κτήση των καρπών κλπ. από τον δικαιούχο περιορισμένου εμπράγματου δικαιώματος πάνω στο πράγμα

159Α. Η κτήση των καρπών κλπ. από τον καλόπιστο νομέα και τον καλόπιστο οιονεί νομέα επικαρπίας

160. Η κτήση των καρπών κλπ. από αυτόν που έχει δικαίωμα καρποληψίας από ενοχική σύμβαση

Ε. ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ

161. Οι τρόποι απώλειας της κυριότητας. (161.1. Κτήση της κυριότητας από άλλον. – 161.2. Καταστροφή του πράγματος. – 161.3. Εγκατάλειψη. – 161.3.1. Εγκατάλειψη κυριότητας κινητού. – 161.3.2. Εγκατάλειψη κυριότητας ακινήτου)

ΣΤ. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ

i. Γενικά

162. Η προσβολή της κυριότητας. (162.1. Έννοια. – 162.2. Προσβολή της κυριότητας και εμπράγματη αξίωση)

163. Είδη προστασίας της κυριότητας

164. Προστασία της κυριότητας και προστασία της νομής του κυρίου

ii. Η διεκδικητική αγωγή

165. Έννοια, αντικείμενο και ρύθμιση. (165.1. Έννοια. –165.2. Αντικείμενο της διεκδικητικής αγωγής. – 165.3. Η ρύθμιση)

166. Ενάγων – εναγόμενος. (166.1. Ενάγων. – 166.2. Εναγόμενος)

167. Βάση–αίτημα. (167.1. Βάση της αγωγής. – 167.2. Αίτημα της αγωγής)

168. Άμυνα του εναγομένου. (168.1. Άρνηση της βάσεως της αγωγής. – 168.2. Αιτιολογημένη, αναπτυγμένη άρνηση της βάσεως της αγωγής. – 168.3. Ένσταση ίδιας κυριότητας. – 168.4. Ένσταση από την ΑΚ 281. – 168.5. Ένσταση παραγραφής. – 168.6. Ένσταση δικαιώματος νομής ή κατοχής του επιδίκου)

169. Συνέπειες της ασκήσεως της διεκδικητικής αγωγής. (169.1. Διακοπή της παραγραφής της διεκδικητικής αγωγής. – 169.2. Διακοπή της χρησικτησίας. – 169.3. Επίταση ευθύνης του εναγομένου)

170. Δικονομικά θέματα. (170.1. Αρμόδιο δικαστήριο. – 170.2. Εγγραφή στα βιβλία διεκδικήσεων. – 170.3. Διεκδικητική αγωγή κατά του δημοσίου. – 170.4. Απόδειξη. –170.4.1. Βάρος αποδείξεως. – 170.4.2. Στα ακίνητα. –170.4.3. Στα κινητά)

171. Η ευθύνη του εναγομένου (γενικά)

172. Ευθύνη του εναγομένου πριν από την επίδοση της διεκδικητικής αγωγής, (172.1. Καλόπιστος και κακόπιστος εναγόμενος. – 172.2. Ευθύνη του καλόπιστου για τα ωφελήματα. – 172.3. Ευθύνη του καλόπιστου για το πράγμα. – 172.4. Ευθύνη του κακόπιστου για τα ωφελήματα. – 172.5. Ευθύνη του κακόπιστου για το πράγμα. – 172.6. Νομέας καλόπιστος – κάτοχος κακόπιστος και αντίστροφα)

173. Ευθύνη του εναγομένου μετά την επίδοση της διεκδικητικής αγωγής. (173.1. Γενικά. – 173.2. Ευθύνη για τα ωφελήματα. – 173.3. Ευθύνη για το πράγμα)

174. Ευθύνη του εναγομένου σε περίπτωση υπερημερίας

175. Ευθύνη σε περίπτωση κτήσεως της νομής με παράνομη πράξη

176. Τρόπος ασκήσεως των σχετικών αξιώσεων

177. Αξίωση του εναγομένου για απόδοση δαπανών. (177.1. Είδη δαπανών. – 177.1.1. Δαπάνες αναγκαίες. – 177.1.2. Δαπάνες για πληρωμή βαρών του πράγματος, – 177.1.3. Δαπάνες επωφελείς. – 177.1.4. Δαπάνες πολυτελείς. –177.1.5. Συστατικά [ουσιώδη] του πράγματος. – 177.2. Η ρύθμιση. – 177.3. Δαπάνες που έγιναν πριν από την επίδοση της αγωγής. – 177.3.1. Δαπάνες του καλόπιστου. – 177.3.2. Δαπάνες του κακόπιστου. – 177.4. Δαπάνες που έγιναν μετά την επίδοση της αγωγής. – 177.5. Το δικαίωμα αφαιρέσεως. – 177.5.1. Γενικά. – 177.5.2. Έννοια και περιεχόμενο. – 177.5.3. Συνέπειες της ασκήσεως του δικαιώματος αφαιρέσεως. – 177.5.4. Δικαίωμα αφαιρέσεως και αξίωση δαπανών. – 177.5.5. Αποκλεισμός του δικαιώματος αφαιρέσεως. – 177.6. Διαδοχή στην αξίωση και υποχρέωση αποδόσεως δαπανών. – 177.7. Τρόπος ασκήσεως των σχετικών αξιώσεων. – 177.7.1. Άσκηση της αξιώσεως δαπανών. – 177.7.2. Άσκηση του δικαιώματος αφαιρέσεως. – 177.8. Το δικαίωμα επισχέσεως. – 177.9. Απόσβεση της αξιώσεως δαπανών)

iii. Η αρνητική αγωγή

178. Έννοια, αντικείμενο και ρύθμιση. (178.1. Έννοια. 178.2. Αντικείμενο της αρνητικής αγωγής. – 178.3. Η ρύθμιση)

179. Ενάγων – εναγόμενος. (179.1. Ενάγων. – 179.2. Εναγόμενος)

180. Βάση – αίτημα. (180.1. Βάση της αγωγής. – 180.2. Αίτημα της αγωγής)

181. Άμυνα του εναγομένου. (181.1. Άρνηση της βάσεως της αγωγής. – 181.2. Αιτιολογημένη, αναπτυγμένη άρνηση της βάσεως της αγωγής. – 181.3. Ένσταση ίδιας κυριότητας. – 181.4. Ένσταση παραγραφής. – 181.5.Ένσταση του άρθρου 1108 § 2 ΑΚ)

182. Δικονομικά θέματα. (182.1. Αρμόδιο δικαστήριο. –182.2. Εγγραφή στα βιβλία διεκδικήσεων. – 182.3. Απόδειξη. – 182.4. Εκτέλεση της αποφάσεως)

iv. Η πουβλικιανή αγωγή

183. Έννοια, αντικείμενο και ρύθμιση. (183.1. Έννοια. –183.2. Αντικείμενο. – 183.3. Η ρύθμιση)

184. Ενάγων, εναγόμενος. (184.1. Ενάγων. –184.2. Εναγόμενος)

185. Βάση – αίτημα. (185.1. Βάση της αγωγής. – 185.2. Αίτημα της αγωγής)

186. Άμυνα του εναγομένου. (186.1. Στη διεκδικητική πουβλικιανή αγωγή. – 186.2. Στην αρνητική πουβλικιανή αγωγή)

187. Δικονομικά θέματα

188. Ευθύνη του εναγομένου με τη διεκδικητική πουβλικιανή αγωγή

189. Αξίωση του εναγομένου με τη διεκδικητική πουβλικιανή αγωγή για απόδοση δαπανών

v. Άλλες μορφές ένδικης προστασίας

190. Γενικά

191. Η αξίωση για το κινητό που περιήλθε σε ξένο ακίνητο

192. Αξίωση αποζημιώσεως για αδικοπραξία

193. Αναγνωριστική αγωγή

194. Ανακοπή κατά της αναγκαστικής εκτελέσεως

195. Προστασία της κυριότητας του δημοσίου

VI. ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

196. Έννοια, αντικείμενο και είδη δουλειών. (196.1. Έννοια δουλείας. – 196.2. Αντικείμενο δουλείας. – 196.3. Είδη δουλειών)

197. Αρχές του δικαίου των δουλειών. (197.1. Η αρχή της ωφέλειας. – 197.2. Η αρχή nemini res sua servit. – 197.3. H αρχή ότι περιεχόμενο της δουλείας δεν μπορεί να είναι υποχρέωση του κυρίου του δουλεύοντος προς ενέργεια)

Β. ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

198. Έννοια και περιεχόμενο. (198.1. Ορισμός. – 198.2. Στοιχεία της έννοιας της πραγματικής δουλείας. – 198.3. Το περιεχόμενο της πραγματικής δουλείας

199. Είδη πραγματικών δουλειών. (199.1. Πραγματική δουλεία θετική και αρνητική. – 199.2. Πραγματική δουλεία συνεχής και διαλείπουσα. – 199.3. Πραγματική δουλεία in faciendo)

200. Πρακτική σημασία των πραγματικών δουλειών

201. Σύσταση της πραγματικής δουλείας. (201.1. Γενικά. – 201.2. Σύσταση πραγματικής δουλείας με διαθήκη. – 201.3. Σύσταση πραγματικής δουλείας με σύμβαση. – 201.4. Σύσταση πραγματικής δουλείας με χρησικτησία)

202. Άσκηση της πραγματικής δουλείας. (202.1. Γενικά. – 202.2. Μεταβολή τρόπου ασκήσεως δουλείας. – 202.3. Συγκρούσεις κατά τη χρησιμοποίηση του δουλεύοντος)

203. Διαίρεση του δουλεύοντος ή του δεσπόζοντος. (203.1. Το δικαίωμα της πραγματικής δουλείας αδιαίρετο. – 203.2. Διαίρεση του δεσπόζοντος. – 203.3. Διαίρεση του δουλεύοντος)

204. Προστασία της πραγματικής δουλείας. (204.1. Η προσβολή της πραγματικής δουλείας. – 204.2.Η αγωγή ομολογήσεως δουλείας. – 204.2.1. Ενάγων – εναγόμενος. – 204.2.2. Βάση – αίτημα. – 204.2.3. Δικονομικά θέματα. – 204.2.4. Άμυνα του εναγόμενου. – 204.3. Πουβλικιανή αγωγή ομολογήσεως δουλείας. – 204.4. Άλλες μορφές προστασίας. – 204.4.1. Αυτοδύναμη προστασία. – 204.4.2. Αναγνωριστική αγωγή. – 204.4.3. Ασφαλιστικά μέτρα. –204.4.4. Αγωγή αποζημιώσεως για αδικοπραξία. – 204.4.5. Ανακοπή κατά της αναγκαστικής εκτελέσεως)

205. Απόσβεση πραγματικής δουλείας. (205.1. Οι λόγοι αποσβέσεως της πραγματικής δουλείας. – 205.2. Γενικοί λόγοι αποσβέσεως. – 205.3. Ειδικοί λόγοι αποσβέσεως. – 205.3.1. Η παραίτηση του δουλειούχου. – 205.3.2. Ολική καταστροφή του δεσπόζοντος ή του δουλεύοντας. – 205.3.3. Αδυναμία ασκήσεως της δουλείας. – 205.3.4. Σύγχυση. –205.3.5. Αχρησία)

Γ. ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

206. Έννοια και είδη. (206.1. Έννοια. – 206.2. Είδη)

i. Επικαρπία

207. Έννοια και είδη. (207.1. Έννοια. – 207.2. Είδη επικαρπίας. – 207.2.1. Ανάλογα με το αντικείμενο. –207.2.2. Ανάλογα με το περιεχόμενο. – 207.2.3. Ανάλογα με τον αριθμό των υποκειμένων)

α. Επικαρπία πράγματος

208. Έννοια επικαρπίας πράγματος. (208.1. Έννοια επικαρπίας πράγματος. – 208.2. Στοιχεία της έννοιας)

209. Σύσταση της επικαρπίας πράγματος. (209.1. Τρόπος συστάσεως επικαρπίας. – 209.2. Σύσταση επικαρπίας με διαθήκη. – 209.3. Σύσταση επικαρπίας με σύμβαση. – 209.3.1. Στα ακίνητα. – 209.3.2. Στα κινητά. – 209.4. Σύσταση επικαρπίας με χρησικτησία. – 209.5. Σύσταση επικαρπίας με δικαστική απόφαση)

210. Δικαιώματα του επικαρπωτή. (210.1. Γενικά. – 210.2. Δικαίωμα χρήσεως. – 210.3. Δικαίωμα καρπώσεως. – 210.4. Δικαίωμα οιονεί νομής του πράγματος. – 210.5. Δικαίωμα πραγματογνωμοσύνης. – 210.6. Δικαίωμα απογραφής. – 210.7. Δικαίωμα καθορισμού εκμεταλλεύσεως δάσους. – 210.8. Δικαίωμα αναζητήσεως δαπανών. – 210.9. Δικαίωμα αφαιρέσεως κατασκευάσματος)

211. Υποχρεώσεις του επικαρπωτή. (211.1. Γενικά. –211.2. Υποχρέωση διατηρήσεως της ουσίας [σωματικής υποστάσεως] του πράγματος ακεραίας. –211.3. Υποχρέωση επιμελούς εκμεταλλεύσεως. – 211.4. Υποχρέωση συντηρήσεως του πράγματος. –211.5. Υποχρέωση ειδοποιήσεως του ψιλού κυρίου. – 211.6. Υποχρέωση ασφαλίσεως του πράγματος. –211.7. Υποχρέωση αποδόσεως έκτακτων καρπών. – 211.8. Υποχρέωση για βάρη. – 211.9. Υποχρέωση αποδόσεως του πράγματος κατά τη λήξη της επικαρπίας. –211.10. Ευθύνη του επικαρπωτή)

212. Το πλάσμα της ΑΚ 1161 εδ. β΄

213. Μεταβίβαση της επικαρπίας. (213.1. Κανόνας το αμεταβίβαστο. – 213.2. Η μεταβίβαση της επικαρπίας –213.3. Η μεταβίβαση της ασκήσεως της επικαρπίας)

214. Απόσβεση της επικαρπίας. (214.1. Θάνατος του επικαρπωτή φυσικού προσώπου. – 214.2. Διάλυση του επικαρπωτή νομικού προσώπου. – 214.3. Σύγχυση. –214.4. Παραίτηση του επικαρπωτή. – 214.5. Καταστροφή του δουλεύοντος. – 214.6. Αδυναμία ασκήσεως. – 214.7. Αχρησία. – 214.8. Πλήρωση διαλυτικής αιρέσεως ή προθεσμίας. – 214.9. Χρησικτησία ελευθερώσεως. – 214.10. Απόσβεση επικαρπίας κινητού κατά ΑΚ 1040)

215. Μετατροπή της επικαρπίας πράγματος σε επικαρπία απαιτήσεως

216. Προστασία της επικαρπίας

β. Επικαρπία αναλωτών

217. Επικαρπία αναλωτών (οιονεί επικαρπία)

γ. Επικαρπία ανώνυμων τίτλων

218. Επικαρπία ανώνυμων τίτλων

δ. Επικαρπία δικαιώματος

219. Γενικά για το εμπράγματο δικαίωμα πάνω σε δικαίωμα

220. Η επικαρπία δικαιώματος (γενικά). (220.1. Η ρύθμιση. – 220.2. Αντικείμενο της επικαρπίας δικαιώματος. – 220.3. Σύσταση της επικαρπίας δικαιώματος. – 220.4. Νομική φύση)

221. Επικαρπία απαιτήσεως. (221.1. Γενικά. – 221.2. Επικαρπία χρηματικής απαιτήσεως. – 221.3. Επικαρπία μη χρηματικής απαιτήσεως. – 221.4. Επικαρπία ισόβιας προσόδου)

ii. Οίκηση

221Α. Η οίκηση. (221Α.1. Έννοια. –221Α.2. Στοιχεία της έννοιας. –221Α.3. Η ρύθμιση).

iii. Περιορισμένες προσωπικές δουλείες

221Β. Οι περιορισμένες προσωπικές δουλείες. (221B.1. Έννοια. –221Β.2. Φύση. –221Β.3. Η ρύθμιση)

VII. ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Α. ΓΕΝΙΚΑ

222. Έννοια και λειτουργία των δικαιωμάτων της εμπράγματης ασφάλειας. (222.1. Είδη δικαιωμάτων εμπράγματης ασφάλειας. – 222.2. Η εμπράγματη ασφάλεια στο Ναυτικό Δίκαιο. – 222.3. Έννοια ενεχύρου και υποθήκης. – 222.4. Η λειτουργία της εμπράγματης ασφάλειας. – 222.5. Ορολογία)

223. Η ρύθμιση της εμπράγματης ασφάλειας

224. Γενικές αρχές του δικαίου της εμπράγματης ασφάλειας. (224.1. Η αρχή του παρεπομένου. – 224.2. Η αρχή του αδιαιρέτου)

Β. ΕΝΕΧΥΡΟ

i. Γενικά

225. Έννοια και είδη ενεχύρου. (225.1. Έννοια ενεχύρου. –225.2. Είδη ενεχύρου. – 225.3. Ανάλογα με το αντικείμενο. –225.4. Ανάλογα με τον τρόπο συστάσεως. – 225.5. Πλασματικό ενέχυρο)

226. Η νομοθετική ρύθμιση

227. Θέματα ορολογίας. (227.1. Ενεχυρούχος δανειστής. – 227.2. Ενεχυράσας. – 227.3. Ενεχυρικός οφειλέτης. – 227.4. Προσωπικός οφειλέτης. – 227.5. Ενεχύρασμα. – 227.6. Ασφαλιζόμενη απαίτηση)

ii. Το συμβατικό ενέχυρο πράγματος

228. Έννοια ενεχύρου πράγματος. (228.1. Έννοια ενεχύρου πράγματος. – 228.2. Στοιχεία της έννοιας του ενεχύρου πράγματος)

229. Η σύσταση του συμβατικού ενεχύρου πράγματος. (229.1. Ασφαλιζόμενη απαίτηση. – 229.2. Αντικείμενο. – 229.3. Σύμβαση ενεχυράσεως)

230. Η σύμβαση ενεχυράσεως. (230.1. Η εμπράγματη σύμβαση ενεχυράσεως. – 230.2. Η συμφωνία. – 230.3. Η παράδοση του πράγματος. –230.4. Ακυρότητα της συστάσεως του ενεχύρου)

231. Σύσταση συμβατικού ενεχύρου πράγματος χωρίς παράδοση (πλασματικό ενέχυρο). (231.1. Γενικά. – 231.2. θέματα ορολογίας. – 231.3. Περιπτωσιολογία – 231.3.1. Νόμιμα πλασματικά ενέχυρα. – 231.3.2. Συμβατικά πλασματικά ενέχυρα)

232. Καλόπιστη κτήση συμβατικού ενεχύρου πράγματος

233. Σύσταση περισσότερων συμβατικών ενεχύρων με αντικείμενο το ίδιο πράγμα

234. Αποτελέσματα της συστάσεως του ενεχύρου. (234.1. Κτήση του δικαιώματος του ενεχύρου. – 234.2. Χρονική προτεραιότητα. – 234.3. Τάξη του ενεχύρου)

235. Έκταση του ενεχύρου. (235.1. Γενικά. – 235.2. Έκταση του ενεχύρου ως προς το ενεχύρασμα. – 235.3. Έκταση του ενεχύρου ως προς την ασφαλιζόμενη απαίτηση)

236. Μορφές συμβατικού ενεχύρου πράγματος. (236.1. Η συνήθης μορφή συμβατικού ενεχύρου πράγματος. – 236.2. Διαφοροποιήσεις της μορφής του ενεχύρου ανάλογα με το αντικείμενό του. – 236.2.1. Ενέχυρο σε πράγμα τρίτου. – 236.2.2. Ενέχυρο σε ψιλή ή περιορισμένη κυριότητα. – 236.2.3. Ενέχυρο σε μετακλητή κυριότητα. – 236.2.4. Πολλαπλό ή «εις ολόκληρον» ενέχυρο. – 236.3. Διαφοροποιήσεις της μορφής του ενεχύρου ανάλογα με την ασφαλιζόμενη απαίτηση. – 236.3.1. Ενέχυρο που ασφαλίζει απαίτηση μέλλουσα ή υπό αίρεση. – 236.3.2. Ενέχυρο ενιαίο. – 236.4. Διαφοροποιήσεις της μορφής του ενεχύρου οφειλόμενες στη σύμβαση ενεχυράσεως. – 236.4.1. Ενέχυρο υπό αναβλητική αίρεση ή προθεσμία. – 236.4.2. Ενέχυρο υπό διαλυτική αίρεση ή προθεσμία)

237. Η ενεχυρική σχέση (γενικά)

238. Δικαιώματα και υποχρεώσεις του ενεχυρούχου δανειστή. (238.1. Γενικά. – 238.2. Δικαίωμα οιονεί νομής του ενεχυράσματος. – 238.3. Η συναφής υποχρέωση φυλάξεως. – 238.4. Δικαίωμα για τα ωφελήματα του ενεχυράσματος. – 238.5. Η συναφής υποχρέωση επιμέλειας. – 238.6. Το κατά την ΑΚ 1228 δικαίωμα πρόσθετης ασφάλειας και πωλήσεως του ενεχυράσματος. – 238.7. Δικαίωμα αποδόσεως δαπανών. – 238.8. Δικαίωμα αφαιρέσεως κατασκευάσματος. – 238.9. Το κατά την ΑΚ 1233 δικαίωμα επισχέσεως. – 238.10. Προστασία του ενεχυρούχου δανειστή σε περίπτωση καταστροφής κλπ. του ενεχυράσματος: Μετατροπή του ενεχύρου πράγματος σε ενέχυρο απαιτήσεως. – 238.11. Άλλα δικαιώματα του ενεχυρούχου δανειστή)

239. Δικαιώματα του ενεχυρικού οφειλέτη. (239.1. Δικαιώματα ως προς το ενεχύρασμα [γενικά]. – 239.2. Δικαιώματα σε περίπτωση κινδύνου καταστροφής ή μειώσεως της αξίας του ενεχυράσματος. – 239.3. Δικαίωμα επωφελούς πωλήσεως του ενεχυράσματος. – 239.4. Δικαιώματα επί παραβάσεως υποχρεώσεων ενεχυρούχου δανειστή. – 239.5. Δικαίωμα αναλήψεως ενεχυράσματος. – 239.6. Ενστάσεις ενεχυρικού οφειλέτη. – 239.7. Αλλα δικαιώματα)

240. Σχέσεις προσωπικού οφειλέτη και τρίτου ενεχυρικού οφειλέτη

241. Σχέσεις μεταξύ περισσότερων ενεχυρούχων δανειστών. (241.1. Γενικά. – 241.2. Εναλλαγή ενεχυρικών τάξεων. – 241.3. Επιφύλαξη ενεχυρικής τάξεως. – 241.4. Άλλες σχέσεις)

242. Μεταβολές στην ασφαλιζόμενη απαίτηση που επηρεάζουν το ενέχυρο. (242.1. Μεταβολές στο πρόσωπο του δανειστή ή του οφειλέτη λόγω καθολικής διαδοχής. – 242.2. Εκχώρηση της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 242.3. Στερητική αναδοχή του ασφαλιζόμενου χρέους. – 242.4. Ανανέωση της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως)

243. Η προνομιακή ικανοποίηση του ενεχυρούχου δανειστή από το πλειστηρίασμα του ενεχυράσματος. (243.1. Γενικά. – 243.2. Το δικαίωμα εκποιήσεως του ενεχυράσματος. – 243.2.1. Οι προϋποθέσεις ασκήσεως του δικαιώματος εκποιήσεως. – 243.2.2. Η διανομή του πλειστημιάσματος. – 243.2.3. Διευκρινήσεις. – 243.3. Τύχη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως μετά την εκποίηση του ενεχυράσματος. – 243.4. Τύχη του ενεχύρου μετά την εκποίηση του ενεχυράσματος. – 243.5. Τα περιερχόμενα στον υπερθεματιστή δικαιώματα)

244. Σχέσεις περί την αναγκαστική εκτέλεση. (244.1. Σχέσεις ενεχυρούχου δανειστή και ενεχυρικού οφειλέτη. – 244.1.1. Άμυνα του ενεχυρικού οφειλέτη κατά της αναγκαστικής εκτελέσεως. – 244.1.2. Συμφωνίες αναφερόμενες στην πώληση του ενεχυράσματος. – 244.1.3. Ένσταση διζήσεως του ενεχυρικού οφειλέτη χρέους από εγγύηση. –244.1.4. Δικαίωμα προσφοράς και υποκαταστάσεως του τρίτου ενεχυράσαντος. – 244.1.5. Σχέσεις σε περίπτωση πολλαπλού ενεχύρου. – 244.2. Σχέσεις ενεχυρούχου δανειστή και τρίτων. – 244.2.1. Δικαίωμα προσφοράς και υποκαταστάσεως των τρίτων. – 244.2.2. Σχέσεις επισπεύδοντος την αναγκαστική εκτέλεση ενεχυρούχου δανειστή και άλλων ενεχυρούχων δανειστών. – 244.3. Άλλες σχέσεις. – 244.3.1. Σχέσεις τρίτου ενεχυρικού οφειλέτη και προσωπικού οφειλέτη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 244.3.2. Σχέσεις τρίτου ενεχυρικού οφειλέτη και εγγυητή της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 244.3.3. Σχέσεις τρίτου ενεχυρικού οφειλέτη και τρίτου ενυπόθηκου οφειλέτη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 244.3.4. Σχέσεις περισσότερων τρίτων ενεχυρικών οφειλετών της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως μεταξύ τους)

245. Απόσβεση του ενεχύρου. (245.1. Γενικά. – 245.2. Λόγοι αποσβέσεως που συνδέονται με την ασφαλιζόμενη απαίτηση. – 245.2.1. Απόσβεση της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 245.2.2. Παραγραφή της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 245.2.3. Ματαίωση της αναβλητικής ή πλήρωση της διαλυτικής αιρέσεως υπό την οποία τελεί η ασφαλιζόμενη απαίτηση. – 245.2.4. Στερητική αναδοχή του ασφαλιζόμενου χρέους. – 245.3. Λόγοι αποσβέσεως που συνδέονται με το ενεχύρασμα. – 245.3.1. Σύγχυση. – 245.3.2. Εξαφάνιση του ενεχυράσματος. – 245.3.3. Διανομή κοινού ενεχυράσματος. –245.4. Λόγοι αποσβέσεως που συνδέονται με την ενεχυρική σύμβαση. – 245.4.1. Πλήρωση διαλυτικής αιρέσεως [ή προθεσμίας]. – 245.4.2. Ματαίωση αναβλητικής αιρέσεως. – 245.5. Λόγοι αποσβέσεως που συνδέονται με το δικαίωμα του ενεχύρου. – 245.5.1. Παραίτηση του ενεχυρούχου δανειστή από το δικαίωμα του ενεχύρου. – 245.5.2. Απόδοση του ενεχυράσματος. – 245.5.3. Αναγκαστικός πλειστηριασμός ενεχυράσματος. – 245.5.4. Κτήση κυριότητας ενεχυράσματος κατά ΑΚ 1036, με χρησικτησία, κλπ. – 245.5.5. Αναγκαστική απαλλοτρίωση ενεχυράσματος. –245.6. Αποτελέσματα της αποσβέσεως του ενεχύρου)

246. Προστασία του δικαιώματος του ενεχύρου

iii. Συμβατικό ενέχυρο άλλων αντικειμένων

247. Συμβατικό ενέχυρο αξιογράφων. (247.1. Γενικά, – 247.2. Ενέχυρο ανώνυμων αξιόγραφων [τίτλων]. – 247.3. Ενέχυρο ονομαστικών αξιόγραφων (τίτλων]. – 247.4. Ενέχυρο αξιόγραφων [τίτλων] εις διαταγήν)

248. Συμβατικό ενέχυρο δικαιώματος. (248.1. Γενικά. – 248.2. Προϋποθέσεις. –248.3. Σύσταση. –248.4. Καλόπιστη κτήση. – 248.5. Προστασία. – 248.6. Αναλογική εφαρμογή διατάξεων ενεχύρου πράγματος)

249. Ενέχυρο απαιτήσεως. (249.1. Γενικά. – 249.2. Σύσταση. – 249.3. Ενεχυρική σχέση. – 249.4. Το δικαίωμα του ενεχυρούχου δανειστή για είσπραξη της ενεχυρασθείσας απαιτήσεως. – 249.4.1. Πριν από τη λήξη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 249.4.2. Μετά τη λήξη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 249.5. Δημοσιότητα. – 249.6. Άλλες μορφές)

iv. Νόμιμο ενέχυρο

250. Γενικά

251. Περιπτώσεις νομίμου ενεχύρου, ρύθμιση. (251.1. Κατά τον ΑΚ. – 251.2. Κατά άλλους νόμους. 251.3. Η ρύθμιση του νομίμου ενεχύρου)

252. Κυμαινόμενο ενέχυρο (252.1. Έννοια. – 252.2. Αντικείμενο του κυμαινόμενου ενεχύρου. – 252.3. Η ασφαλιζόμενη απαίτηση. – 252.4. Δικαιώματα ενεχυρούχου δανειστή. – 252.5. Δικαιώματα ενεχυραστή. – 252.6. Σταθεροποίηση του ενεχύρου. – 252.7. Απόσβεση, εξάλειψη)

Γ. ΥΠΟΘΗΚΗ

i. Γ ενικά

253. Έννοια και ρύθμιση.(253.1. Έννοια υποθήκης. – 253.2. Η νομοθετική ρύθμιση. – 253.3. Το ουσιαστικό και το τυπικό δίκαιο των υποθηκών)

254. Θέματα ορολογίας. (254.1. Ενυπόθηκος δανειστής. – 254.2. Υποθηκεύσας ή παραχωρήσας την υποθήκη. – 254.3. Ενυπόθηκος ή υποθηκικός οφειλέτης. – 254.4. Προσωπικός οφειλέτης.– 254.5. Ενυπόθηκο κτήμα. – 254.6. Ασφαλιζόμενη απαίτηση)

ii. Η σύσταση της υποθήκης

255. Προϋποθέσεις συστάσεως

256. Η ασφαλιζόμενη απαίτηση

257. Αντικείμενο της υποθήκης. (257.1. Ακίνητο. – 257.2. Η ιδιοκτησία ορόφου ή διαμερίσματος. – 257.3. Η κάθετη ιδιοκτησία. – 257.4. Το μεταλλείο. – 257.5. Η επικαρπία ακινήτου. – 257.6. Άλλα αντικείμενα)

258. Ο τίτλος. (258.1. Έννοια τίτλου. – 258.2. Είδη τίτλου. – 258.3. Νόμιμος τίτλος. – 258.4. Δικαστικός τίτλος. – 258.5. Δικαιοπρακτικός τίτλος. – 258.5.1. Η δικαιοπραξία παραχωρήσεως του τίτλου. – 258.5.2. Περιεχόμενο της δικαιοπραξίας. – 258.5.3. Έλλειψη κυριότητας του παραχωρούντος. – 258.6. «Διοικητικός» τίτλος)

259. Η εγγραφή της υποθήκης. (259.1. Έννοια εγγραφής. – 259.2. Ο αιτών την εγγραφή. – 259.3. Η αίτηση και τα στοιχεία που την συνοδεύουν. – 259.4. Η διενέργεια της εγγραφής. – 259.5. Σύγκρουση δικαιωμάτων περί την εγγραφή. – 259.5.1. Εγγραφή περισσότερων υποθηκών. –259.5.2. Εγγραφή υποθήκης και μεταγραφή εμπράγματης δικαιοπραξίας. –259.5.3. Εγγραφή υποθήκης και εγγραφή κατασχέσεως. – 259.5.4. Εγγραφή υποθήκης μετά από κατάσχεση. – 259.5.5. Εγγραφή υποθήκης κατά κληρονόμου εξ απογραφής. – 259.5.6. Εγγραφή υποθήκης κατά πτωχεύσαντος. – 259.5.7. Διορθώσεις λαθών και άλλες σημειώσεις στο βιβλίο υποθηκών)

260. Η ακυρότητα της συστάσεως (εγγραφής) της υποθήκης. (260.1. Γενικά. – 260.2. Ακυρότητα της εγγραφής λόγω ελλείψεως ουσιαστικής προϋποθέσεως. – 260.2.1. Ανυπαρξία, ακυρότητα κλπ. της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 260.2.2. Ανυπαρξία ή ακυρότητα του τίτλου.– 260.2.3. Έλλειψη του αντικειμένου της υποθήκης. – 260.3. Ακυρότητα λόγω ελαττωμάτων της εγγραφής)

261. Αποτελέσματα της (έγκυρης) εγγραφής της υποθήκης. (261.1. Κτήση της υποθήκης. – 261.2. Χρονική προτεραιότητα. – 261.3. Υποθηκική τάξη. – 261.4. Διακοπή της παραγραφής της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως)

iii. Έκταση της υποθήκης

262. Έκταση της υποθήκης ως προς το αντικείμενό της. (262.1. Τι περιλαμβάνει το ενυπόθηκο [γενικά]. – 262.2. Τα συστατικά και τα παραρτήματα του ενυποθήκου. – 262.3. Εμπράγματα δικαιώματα υπέρ και εις βάρος του ενυπόθηκου. – 262.3.1. Κατά την εγγραφή. – 262.3.2. Μετά την εγγραφή)

263. Έκταση της υποθήκης ως προς την ασφαλιζόμενη απαίτηση. (263.1. Η υποθηκική κάλυψη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως [γενικά]. – 263.2. Η υποθηκική κάλυψη των παρακολουθημάτων της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 263.2.1. Γενικά. – 263.2.2. Η υποθηκική κάλυψη των δαπανών. – 263.2.3. Η υποθηκική κάλυψη των τόκων. –263.2.4. Η υποθηκική κάλυψη των υποκατάστατων της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως)

iv. Οι διάφορες μορφές υποθήκης

264. Η συνήθης μορφή υποθήκης

265.Διαφοροποιήσεις της μορφής της υποθήκης ανάλογα με το αντικείμενό της. (265.1. Υποθήκη σε ακίνητο τρίτου. – 265.2. Υποθήκη σε ψιλή ή περιορισμένη κυριότητα. –265.3. Υποθήκη σε μετακλητή κυριότητα. – 265.4. Υποθήκη σε επικαρπία. – 265.5. Πολλαπλή ή εις ολόκληρον υποθήκη. – 265.6. Υποθήκη σε βιομηχανικές ή άλλες εγκαταστάσεις)

266.Διαφοροποιήσεις της μορφής της υποθήκης ανάλογα με την ασφαλιζόμενη απαίτηση. (266.1. Υποθήκη που ασφαλίζει απαίτηση μέλλουσα ή υπό αίρεση. – 266.2. Υποθήκη ενιαία [κοινή])

267.Διαφοροποιήσεις της μορφής της υποθήκης ανάλογα με το δικαιοπρακτικό τίτλο. (267.1. Υποθήκη υπό αναβλητική αίρεση ή προθεσμία. – 267.2. Υποθήκη υπό διαλυτική αίρεση ή προθεσμία)

v. Η υποθηκική σχέση

268. Έννοια υποθηκικής σχέσεως

269.Δικαιώματα του ενυπόθηκου οφειλέτη. (269.1. Δικαιώματα ως προς το ενυπόθηκο. – 269.2. Δικαίωμα περιορισμού του ασφαλιζόμενου ποσού. – 269.3. Δικαίωμα περιορισμού της εγγραφής. – 269.4. Αλλα δικαιώματα)

270.Δικαιώματα του ενυπόθηκου δανειστή. (270.1. Γενικά. – 270.2. Προστασία του ενυπόθηκου δανειστή σε περίπτωση νομικών ελαττωμάτων του ενυπόθηκου κτήματος. – 270.3. Προστασία σε περίπτωση κινδύνου χειροτερεύσεως του ενυποθήκου. – 270.4. Δικαίωμα ασφαλίσεως του ενυποθήκου. – 270.5. Προστασία του ενυπόθηκου δανειστή σε περίπτωση αναγκαστικής απαλλοτριώσεως του ενυποθήκου. Το πρόβλημα της μετατροπής της υποθήκης σε προσωπική αξίωση. – 270.6. Απαγόρευση άλλης υποθηκεύσεως του ενυποθήκου. – 270.7. Άλλα δικαιώματα. – 270.8. Ο ενυπόθηκος δανειστής ως προς το ενυπόθηκο κτήμα. – 270.9. Προστασία του δικαιώματος της υποθήκης)

271. Σχέσεις προσωπικού οφειλέτη και τρίτου ενυπόθηκου οφειλέτη

272. Σχέσεις μεταξύ περισσότερων ενυπόθηκων δανειστών. (272.1. Γενικά. – 272.2. Εναλλαγή υποθηκικών τάξεων. – 272.3. Επιφύλαξη υποθηκικής τάξεως. – 272.4. Άλλες σχέσεις)

vi. Μεταβολές στην ασφαλιζόμενη απαίτηση που επηρεάζουν την υποθήκη

273. Γενικά

274. Μεταβολές στο πρόσωπο του δανειστή ή του οφειλέτη λόγω καθολικής διαδοχής

275. Εκχώρηση της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως

276. Στερητική αναδοχή του ασφαλιζόμενού χρέους

277. Ανανέωση της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως

278. Ενεχύραση της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως

279. ΑΚ

vii. Η προνομιακή ικανοποίηση του ενυπόθηκου δανειστή από το πλειστηρίασμα του ενυπόθηκου κτήματος

280. Γενικά. (280.1. Δικαιώματα του ενυπόθηκου δανειστή, όταν λήξει η ασφαλιζόμενη απαίτηση. – 280.2. Η λεγόμενη εμπράγματη υποθηκική αγωγή. – 280.3. Η αναγκαστική εκτέλεση στο ενυπόθηκο)

281. Η διανομή του πλειστημιάσματος

282. Τύχη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως μετά τον πλειστηριασμό του ενυποθήκου

283. Τύχη της υποθήκης μετά τον πλειστηριασμό

284. Τα περιερχόμενα στον υπερθεματιστή δικαιώματα

285. Σχέσεις ενυπόθηκου δανειστή και ενυπόθηκου οφειλέτη κατά την αναγκαστική εκτέλεση. (285.1. Άμυνα του ενυπόθηκου οφειλέτη κατά της αναγκαστικής εκτελέσεως. – 285.2. Το δικαίωμα προσφοράς και υποκαταστάσεως του τρίτου ενυπόθηκου οφειλέτη. – 285.3. Συμφωνίες ενυπόθηκου δανειστή και ενυπόθηκου οφειλέτη αναφερόμενες στην άσκηση της εμπράγματης υποθηκικής αγωγής. – 285.4. Σχέσεις σε περίπτωση πολλαπλής υποθήκης. – 285.5. Η ένσταση της διζήσεως του ενυπόθηκου οφειλέτη χρέους από εγγύηση)

286. Σχέσεις ενυπόθηκου δανειστή και τρίτων. (286.1. Δικαίωμα προσφοράς και υποκαταστάσεως των τρίτων. – 286.2. Σχέσεις επισπεύδοντος την αναγκαστική εκτέλεση ενυπόθηκου δανειστή και άλλων ενυπόθηκων δανειστών)

287. Άλλες σχέσεις. (287.1. Σχέσεις τρίτου ενυπόθηκου οφειλέτη και προσωπικού οφειλέτη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 287.2. Σχέσεις τρίτου ενυπόθηκου οφειλέτη και εγγυητή της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 287.3. Σχέσεις τρίτου ενυπόθηκου οφειλέτη και τρίτου ενεχυρικού οφειλέτη της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 287.4. Σχέσεις περισσότερων τρίτων ενυπόθηκων οφειλετών της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως)

viii. Κατάργηση της υποθήκης

288. Γενικά

289. Άόγοι αποσβέσεως της υποθήκης. (289.1. Λόγοι αποσβέσεως της υποθήκης συνδεόμενοι με την ασφαλιζόμενη απαίτηση. – 289.1.1. Απόσβεση της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 289.1.2. Παραγραφή της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 289.1.3. Στερητική αναδοχή του ενυπόθηκου χρέους. –289.1.4. Ματαίωση της αναβλητικής ή πλήρωση της διαλυτικής αιρέσεως υπό την οποία τελεί η απαίτηση. – 289.2. Λόγοι αποσβέσεως της υποθήκης συνδεόμενοι με το αντικείμενο. – 289.2.1. Σύγχυση. – 289.2.2. Εξαφάνιση του ενυπόθηκου. – 289.2.3. Διανομή του κοινού ενυπόθηκου. – 289.3. Λόγοι αποσβέσεως της υποθήκης συνδεόμενοι με τον τίτλο. – 289.3.1. Ματαίωση της αναβλητικής αιρέσεως με την οποία παραχωρήθηκε ο δικαιοπρακτικός τίτλος. – 289.3.2. Πλήρωση της διαλυτικής αιρέσεως με την οποία παραχωρήθηκε ο δικαιοπρακτικός τίτλος. – 289.3.3. Πλήρωση της διαλυτικής προθεσμίας με την οποία παραχωρήθηκε ο δικαιοπρακτικός τίτλος. – 289.4. Λόγοι αποσβέσεως συνδεόμενοι με το ίδιο το δικαίωμα της υποθήκης. –289.4.1. Η παραίτηση. –289.4.2. Πλειστηριασμός του ενυποθήκου. – 289.4.3. Αναγκαστική απαλλοτρίωση του ενυποθήκου. – 289.4.4. Χρησικτησία ελευθερώσεως)

290. Αποτελέσματα της αποσβέσεως

291. Η εξάλειψη της υποθήκης. (291.1. Γενικά. – 291.2. Ο αιτών την εξάλειψη. – 291.3. Δικαιολογητικά της αιτήσεως εξαλείψεως. – 291.4. Ειδικότερα η συναίνεση του ενυπόθηκου δανειστή. – 291.5. Ειδικότερα η δικαστική απόφαση που διατάσσει την εξάλειψη. – 291.6. Η εξάλειψη. – 291.7. Αποτελέσματα της εξαλείψεως. – 291.7.1. Κατάργηση του δικαιώματος της υποθήκης κατά το τυπικό δίκαιο των υποθηκών. – 291.7.2. Μετάταξη των επομένων υποθηκών [και δουλειών] που βαρύνουν το ενυπόθηκο. – 291.7.3. Αναδρομική άρση της διακοπής της παραγραφής της ασφαλιζόμενης απαιτήσεως. – 291.8. Η ακυρότητα της εξαλείψεως)

292. Πρόβλημα προστασίας των καλόπιστων τρίτων

Δ. Η ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΥΠΟΘΗΚΗΣ

293. Έννοια, φύση και λειτουργία της προσημειώσεως. (293.1. Λειτουργία. – 293.2. Έννοια και φύση. – 293.3. Ρύθμιση. – 293.4. Συναινετική προσημείωση)

294. Η σύσταση (εγγραφή) της προσημειώσεως υποθήκης. (294.1. Προϋποθέσεις ουσιαστικού δικαίου. –294.1.1. Ασφαλιζόμενη απαίτηση. –294.1.2. Τίτλος. –294.1.3. Αντικείμενο. – 294.2. Η προϋπόθεση τυπικού δικαίου: Η εγγραφή)

295. Αποτελέσματα της έγκυρης εγγραφής της προσημειώσεως

296. Έκταση της προσημειώσεως

297. Οι δημιουργούμενες σχέσεις

298. Μεταβολές στην ασφαλιζόμενη απαίτηση που επηρεάζουν την προσημείωση

299. Τροπή της προσημειώσεως σε υποθήκη. (299.1. Έννοια. – 299.2. Προϋποθέσεις. – 299.3. Συνέπειες της τροπής)

300. Η προσημείωση κατά την αναγκαστική εκτέλεση

301. Απόσβεση της προσημειώσεως

302. Εξάλειψη της προσημειώσεως

VIII. Η ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ

i. Γενικά

303. Το σύστημα της μεταγραφής και της εγγραφής υποθήκης

304. Υποθηκοφυλακεία, υποθηκοφύλακες. (304.1. Υποθηκοφυλακεία. – 304.2. Το λειτούργημα του υποθηκοφύλακα)

305. Τα τηρούμενα στα υποθηκοφυλακεία βιβλία

306. Κριτική του συστήματος

ii. Το σύστημα της εγγραφής

307. Η εγγραφή υποθήκης

iii. Το σύστημα της μεταγραφής, κτηματολόγιο

308. Η μεταγραφή. (308.1. Έννοια μεταγραφής. – 308.2. Μεταγραπτέες πράξεις)

309. Μεταγραφή και εμπράγματη μεταβολή

310. Συγκρούσεις περί τη μεταγραφή. (310.1. Η χρονική προτεραιότητα. – 310.2. Συρροή πολλών μεταγραφών. – 310.3. Μεταγραφές της ίδιας μέρας. – 310.4. Μεταγραφή και εγγραφή την ίδια μέρα. – 310.5. Μεταγραφή και κατάσχεση. – 310.6. Μεταγραφή και πτώχευση)

311. Ειδικά θέματα. (311.1. Απόφαση που αναγνωρίζει ακυρότητα μεταγραφείσας δικαιοπραξίας. – 311.2. Ακύρωση μεταγραφείσας εμπράγματης δικαιοπραξίας. – 311.3. Μεταγραφή μισθώσεων)

312. Το σύστημα των κτηματικών βιβλίων. (312.1. Γενικά. – 312.2. Το Εθνικό Κτηματολόγιο. – 312.2.1. Εννοιλογικά στοιχεία. – 312.2.2. Αρμόδιο όργανο. – 312.2.3. Καταχωριζόμενες πράξεις. – 312.2.4. Συγκρούσεις περί την καταχώριση. – 312.2.5. Επίλυση διαφορών. – 312.3. Τα τεκμήρια των κτηματολογικών εγγραφών. – 312.3.1. Οι εγγραφές, είδη. – 312.3.2. Οριστικές και μη οριστικές πρώτες εγγραφές. – 312.3.3. «Οριστικοποίηση» πρώτης εγγραφής. – 312.4. Αμάχητο τεκμήριο οριστικής πρώτης εγγραφής. – 312.4.1. Αξιώσεις του απολέσαντος δικαίωμα πραγματικού δικαιούχου. – 312.5. Μεταγενέστερη εγγραφή, μαχητό τεκμήριο ακρίβειας. – 312.5.1. Αξιώσεις του απολέσαντος δικαίωμα. – 312.6. Δημόσια πίστη κτηματολογίου)

IX. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

313. Αιγιαλός και παραλία. (313.1. Γενικά. – 313.2. Έννοιες. – 313.2. Έννομη κατάσταση. – 313.4. Παραχώρηση χρήσεως. – 313.5. Προστασία)

314. Χρησικτησία κατά του δημοσίου. (314.1. Η ρύθμιση του ν. 3017/2003 άρθρο 4. – 314.2. Προϋποθέσεις. – 314.3. Το αδιατάρακτο της νομής. – 314.4. Αποτελέσματα)

315. Χρησικτησία επί αγροτικού κλήρου

316. Χρησικτησία και Δίκαιο Κτηματολογίου. (316.1. Γενικά. – 316.2. Συμπλήρωση έκτακτης χρησικτησίας πριν από την συμπλήρωση/οριστικοποίηση της πρώτης εγγραφής. – 316.3. Συμπλήρωση έκτακτης χρησικτησίας μετά την οριστικοποίηση της πρώτης εγγραφής. – 316.4. Η τακτική χρησικτησία στις μεταγενέστερες εγγραφές. – 316.5. Η προστασία του χρησιδεσπόζοντος)

317. Το δικαίωμα επιφάνειας (317.1. Γενικά, έννοια. – 317.2. Σύσταση. – 317.3. Διάρκεια. – 317.4. Το αντάλλαγμα. – 317.5. Μεταβίβαση. – 317.6. Επιβάρυνση. – 317.7. Απόσβεση)

318. Απόσβεση περιορισμένων εμπράγματων δικαιωμάτων λόγω συγχύσεως / συγχωνεύσεως. –318.1. Λειτουργία της συγχωνεύσεως. – 318.2. Ειδικές περιπτώσεις αποκλεισμού της συγχωνεύσεως. –318.3. Ανάγκη επεκτάσεως του αποκλεισμού;. – 318.4. Προβλήματα επί επεκτάσεως. –318.5. Περιπτωσιολογία. – 318.6. Θεμελίωση της επεκτάσεως του αποκλεισμού. – 318.7. Επίμετρο)

319. Εξάλειψη προσημειώσεως υποθήκης με πράξη δικηγόρου. – 319.2. Το πρόβλημα. – 319.2.1. Παρουσίαση. – 319.2.2. Η κατάσταση. – 319.3. Ερμηνευτική προσέγγιση)

320. Υποκατάσταση στα δικαιώματα του δανειστή επί πολλαπλής ασφάλειας. – 320.1. Το πρόβλημα. – 320.1.1. Περιπτώσεις. – 320.1.2. Παρατιθέμενες διατάξεις. – 320.1.3. Παραδείγματα. – 320.1.4. Τα παραδείγματα. – 320.2. Η υποκατάσταση. – 320.2.1. Παράδειγμα. – 320.2.2. Παράδειγμα. – 320.2.3. Παράδειγμα. – 320.2.4. Παράδειγμα. –320.2.5. Παράδειγμα. – 320.2.6. Περιπτώσεις υποκαταστάσεως. – 320.3. Οι διάφορες λύσεις. – 320.3.1. Γενικά. – 320.3.2. Υποκατάσταση. – 320.3.3. Υποκατάσταση. – 320.4. Η ορθή γνώμη. – 320.4.1. Στον Αστικό Κώδικα. – 320.4.2. Η ΑΚ 860. –320.4.3. Εξωτερικές / τυπικές διαφορές. – 320.4.4. Το πρόβλημα της (μερικής) υποκαταστάσεως)