Α. Μπεχλιβάνης, Το καθήκον προσυμβατικής αναγγελίας στο ασφαλιστικό δίκαιο, 2008
Με τις συμβάσεις ασφαλίσεως ο ασφαλιστής οργανώνει μια κοινωνία κινδύνων και, για να επιτύχει στο έργο του, χρειάζεται να γνωρίζει επακριβώς τους κινδύνους που οργανώνει, ώστε να υπολογίζει αναλόγως τ’ ασφάλιστρα που, στο σύνολό τους, αποτελούν την ουσία της κοινωνίας. Η γνώση των κινδύνων, έτσι, και ο ανάλογος προσδιορισμός των ασφαλίστρων, στο πλαίσιο της ενλόγω κοινωνίας, συνδέονται σε άρρηκτη ενότητα.
Ο συγγραφέας μελετά και αναλύει το θέμα με γνώση τόσο του ασφαλιστικού δικαίου όσο και της διδασκαλίας του αστικού δικαίου για τη σχέση εμπιστοσύνης που παράγεται κατά τις διαπραγματεύσεις. Επιτυγχάνει, δε, να συνάγει πολύτιμες ιδέες και να τις εντάσσει στη θεωρία της σύμβασης ασφαλίσεως.
Με τις προτάσεις νομοθετικής πολιτικής που με τόλμη και υπευθυνότητα διατυπώνει ο συγγραφέας– μπορεί να λεχθεί ότι η παρούσα μονογραφία πλουτίζει τη νομική επιστήμη στη χώρα μας και, ως εκ τούτου, μέλλει ν’ αποτελέσει πολύτιμο βοήθημα για όσους, με οποιαδήποτε ιδιότητα, ασχολούνται με το ασφαλιστικό δίκαιο.
Edition info
Table of contents +
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΧΙ
ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ XIΧ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤO
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ
ΑΝΑΓΓΕΛΙΑΣ ΓΕΝΙΚΩΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ
ΑΝΑΓΓΕΛΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
§ 1. Η κρατούσα γνώμη: Το καθήκον προσυμβατικής αναγγελίας ως ασφαλιστικό βάρος
Ι. Η κρατούσα γνώμη ειδικότερα
ΙΙ. Κριτική της κρατούσας γνώμης
§ 2. Το καθήκον προσυμβατικής αναγγελίας ως μη αγώγιμη υποχρέωση απορρέουσα από την καλή πίστη – εκδηλούμενη στο στάδιο των διαπραγματεύσεων
Ι. Εκδήλωση του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας στο στάδιο των διαπραγματεύσεων: έναρξη και λήξη της εκπλήρωσής του
ΙΙ. Το καθήκον προσυμβατικής αναγγελίας ως εξειδίκευση της αρχής της καλής πίστης στο στάδιο των διαπραγματεύσεων
1. Καλή πίστη και ευθύνη από τις διαπραγματεύσεις: γενικές παρατηρήσεις
2. Ειδικότερα, το καθήκον διαφώτισης στο στάδιο των διαπραγματεύσεων – Το καθήκον προσυμβατικής αναγγελίας ως ειδική ρύθμιση του καθήκοντος διαφώτισης σε σχέση με την κατάρτιση της ασφαλιστικής σύμβασης
3. Το καθήκον προσυμβατικής αναγγελίας ως μη αγώγιμη υποχρέωση στο στάδιο των διαπραγματεύσεων
§ 3. Συρροή του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας με διατάξεις του Αστικού Κώδικα
Ι. Συρροή με τις διατάξεις για την ευθύνη από τις διαπραγματεύσεις (άρθρα 197 και 198 ΑΚ)
ΙΙ. Συρροή με τις διατάξεις για την απάτη (άρθρα 147 επ. ΑΚ)
ΙΙΙ. Συρροή με τις διατάξεις για την πλάνη (άρθρα 140 επ. ΑΚ)
IV. Δικαιολόγηση του ειδικού χαρακτήρα του άρθρου 3 ν. 2496/1997 έναντι των διατάξεων με τις οποίες συρρέει
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΠΑΡΑΒΑΣΗΣ
ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑΣ
–ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟ 3 Ν. 2496/1997–
§ 4. Τα θετικά σημεία της νομοθετικής ρύθμισης
§ 5. Κριτική της νομοθετικής ρύθμισης – Εκτιμήσεις de lege ferenda
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑΣ ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟ 3 ΠΑΡ. 1 Ν. 2496/1997
–ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗ–
§ 6. Η «αναγγελία» στοιχείων και περιστατικών – με σκοπό την εκπλήρωση του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας
Ι. Νομική φύση της αναγγελίας – Αναλογική εφαρμογή των περί δικαιοπραξιών διατάξεων
ΙΙ. Υπόχρεος σε αναγγελία
ΙΙΙ. Αποδέκτης της αναγγελίας
ΙV. Τύπος της αναγγελίας
V. «Παράλειψη αναγγελίας» ή «εσφαλμένη αναγγελία» ως μορφές παράβασης του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας
§ 7. «Στοιχεία» και «περιστατικά» ως αντικείμενο του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας
Ι. Διάκριση μεταξύ γενικών και ειδικών συνθηκών κινδύνου – Συσχέτιση του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας με τις ειδικές συνθήκες κινδύνου
ΙΙ. Ειδικότερα, οι όροι «στοιχεία» και «περιστατικά» ως προσδιοριστικοί των ειδικών συνθηκών κινδύνου που αφορούν στο ασφαλιζόμενο συμφέρον
ΙΙΙ. Περιπτωσιολογία – Αναφορά σε ειδικές κατηγορίες «στοιχείων» και «περιστατικών»
1. Ειδήσεις – φήμες
2. Προθέσεις
3. «Στοιχεία» και «περιστατικά» που επιτρέπουν τη συναγωγή έμμεσων συμπερασμάτων για τις ειδικές συνθήκες κινδύνου
α) προγενέστερες ζημίες
β) ηθικός κίνδυνος (moral hazard)
γ) διπλή ασφάλιση
δ) υπερασφάλιση
IV. «Στοιχεία» και «περιστατικά» αναφορικά με αιτίες κινδύνου από τις οποίες δεν μπορεί να προκύψει ευθύνη του ασφαλιστή
§ 8. Το «αντικειμενικά ουσιώδες» των στοιχείων και περιστατικών που πρέπει να γνωστοποιηθούν στον ασφαλιστή – Η «γνώση» αντικειμενικά ουσιωδών στοιχείων και περιστατικών από τον λήπτη της ασφάλισης και τον ασφαλιστή
Ι. Η προϋπόθεση του αντικειμενικά ουσιώδους
1. Δικαιολόγηση της προϋπόθεσης
2. Η έννοια του (αντικειμενικά) ουσιώδους
3. Η αντίληψη του συγκεκριμένου ασφαλιστή για το ουσιώδες – Η ρύθμιση του άρθρου 3 παρ. 1 εδ. β ν. 2496/ 1997
ΙΙ. Το στοιχείο της γνώσης
1. Οριοθέτηση του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας με βάση τη «γνώση» αντικειμενικά ουσιωδών στοιχείων και περιστατικών
2. Γνώση του λήπτη της ασφάλισης
3. Γνώση του ασφαλιστή
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ (WARRANTIES) ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
§ 9. Έννοια και διακρίσεις των εγγυήσεων (άρθρα 33 επ. Μ.Ι.Α.)
§ 10. Σύγκριση του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας και των εγγυήσεων υπό το πρίσμα του αγγλικού δικαίου θαλάσσιας ασφάλισης (άρθρα 18 επ. και 33 παρ. 3 Μ.Ι.Α.)
§ 11. Θεώρηση της προβληματικής των εγγυήσεων σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο και αξιοποίησή της υπό το πρίσμα του καθήκοντος προσυμβατικής αναγγελίας
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Content type
Categories
Related editions
