Κ. Κυριαζόπουλος, Περιορισμοί στην ελευθερία διδασκαλίας των μειονοτικών θρησκευμάτων, 1999

Στη Χώρα μας οι διαμορφωμένες στην πράξη σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας αποτελούν σοβαρό εμπόδιο στην ισότιμη απόλαυση της θρησκευτικής ελευθερίας από όλους και στην ισότητα του νόμου.

Στην πολιτική πράξη επικρατεί η ερμηνευτική εκδοχή της κρατικής ή επίσημης θρησκείας για το συνταγματικό όρο «επικρατούσα θρησκεία». Η ερμηνευτική αυτή εκδοχή αποδέχεται τη θρησκευτική ανισότητα, δηλ. τις θρησκευτικές διακρίσεις σε βάρος των μειονοτικών θρησκευμάτων. Αυτές οι σχέσεις παρουσιάζουν μια σημαντική απόκλιση από τον ιδεατό τύπο του φιλελεύθερου και δημοκρατικού πολιτεύματος. Έτσι, το μάθημα των θρησκευτικών, που διδάσκεται υποχρεωτικά μόνο κατά το ορθόδοξο δόγμα, εξυπηρετεί την ιδεολογική και πολιτική νομιμοποίηση του εκκλησιαστικο-πολιτικού συστήματος εξουσίας στις συνειδήσεις των μελλοντικών πολιτών.

Το ποινικό αδίκημα του προσηλυτισμού χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο ως μέσο δίωξης του θρησκευτικού φρονήματος και της θρησκευτικής συμπεριφοράς οπαδών των μειονοτικών θρησκευμάτων. Η μη διενέργεια προσηλυτισμού ανάγεται, χωρίς σχετική νομοθετική πρόβλεψη, σε προϋπόθεση τόσο της ελευθερίας της λατρείας και της ελευθερίας της συσσωμάτωσης για θρησκευτικούς σκοπούς όσο και της ελευθερίας ίδρυσης ιδιωτικών σχολείων.

Ο συγγραφέας ασχολείται με τα παραπάνω πολύ επίκαιρα και φλέγοντα νομικά ζητήματα, των οποίων οι πολιτικές διαστάσεις στο εσωτερικό της Χώρας και στα πλαίσια της Διεθνούς Κοινότητας είναι προφανείς. Προτείνει την εγκατάλειψη της ερμηνευτικής εκδοχής της κρατικής ή επίσημης θρησκείας και την πλήρη υιοθέτηση των αρχών του σύγχρονου ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, δηλ. την ενίσχυση της άρρηκτης σχέσης μεταξύ του κράτους δικαίου, της πολυφωνικής δημοκρατίας και της θρησκευτικής ελευθερίας. Εξετάζει δε τους περιορισμούς στην ελευθερία της διδασκαλίας των μειονοτικών θρησκευμάτων -επί μέρους ελευθερία που απορρέει από τη γενικότερη θρησκευτική ελευθερία- μέσα από τη σύγχρονη αυτή νομική προοπτική. Από αυτήν, άλλωστε, την πλευρά της θρησκευτικής ελευθερίας

εξαρτάται κατά κύριο λόγο η κοινωνική και θρησκευτική πολυφωνία, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δημοκρατική κοινωνία.